Opstellen en aansluiten

De Avant 914i’s nemen de plaats in van mijn Audiovector M3i referentiespeakers. Ongeveer twee meter uit elkaar, pakweg zestig centimeter van de achterwand en minimaal een halve meter van de zijwanden. Omdat de speakers over bi-wire aansluitingen beschikken worden zowel de geïntegreerde vM MA240 als de vM PA535 eindversterker aangesloten met Inakustik LS1002 luidsprekerkabels. Overkill, maar het laat wel direct alle aanwezige kwaliteit van de speakers horen. Vaak zorgt een betaalbare speaker in combinatie met goede (niet noodzakelijkerwijs dure) elektronica voor verrassende resultaten. Als bronnen dienen een Funk Vector draaitafel met Shelter 301 element, een vM SA230 multispeler en een Panasonic DMP-BD30 Blu-ray speler. Bekabeling is van Siltech, Sharkwire en Inakustik.



Voor de weergave van beeld heb ik de beschikking over een Panasonic TH42PV45 plasma televisie. Bij serieus luisteren worden de fronten van de speakers verwijderd, iets dat de speakers een stuk aantrekkelijker maakt om te zien. Het gedeelte waarin de units geplaatst zijn is gemaakt van geborsteld aluminium. Samen met de high tech uitstraling van de drivers ziet het er gelikt uit. Wel valt op dat de constructie van de fronten op de kast niet bestand is tegen regelmatig plaatsen en verwijderen. Voor zover ik heb kunnen ontdekken één van de weinige concessies om tot de aantrekkelijke verkoopprijs te komen. De prestaties zullen er absoluut niet onder lijden. Over prestaties gesproken; het wordt tijd om de speakers te gaan beluisteren.


Luisteren

Natuurlijk is er direct verschil te constateren in de weergave. De Avant 914i’s zijn fysiek kleiner. Het is een tweeweg systeem waar mijn Audiovector speakers een unit meer gebruiken om er een 2,5 wegsysteem van te maken. Dus minder conusoppervlak en minder kastinhoud, bovendien blijft de mogelijkheid om de kasten gedeeltelijk te vullen met een dempend materiaal als zilverzand onbenut. Allemaal zaken die de 914i’s op achterstand zetten. Ik start daarom niet direct met luisteren met het aantekenblok op schoot, maar gewoon met wat muziek te draaien en soundtracks weer te geven bij het bekijken van een film.

Na een week of twee wennen aan het geluid wordt het tijd om er echt voor te gaan zitten. De speakers hebben in deze weken de tijd gehad om lekker los te komen, ze kwamen splinternieuw uit de doos. Ik kies voor het album But Seriously van Phil Collins op lp. That’s The Way It Is komt lekker uit de speakers rollen, veel beter dan ik gedacht of zelfs gehoopt had. Er is duidelijk onderscheid te horen tussen de 1e en de 2e stem. De gebruikte snaredrum, die prominent aanwezig is in dit nummer, zou iets puntiger mogen klinken om het nog echter te maken. De tikken op de bekkens klinken wat minder uit dan ik normaal gewend ben. De laagweergave gaat niet diep, logisch gezien het formaat van de kast en het conusoppervlak van de woofer. De andere kant van de medaille is wel dat het laag dat te horen is lekker strak klinkt, en absoluut niet neigt naar een boemende of dreunende weergave.



De ietwat mistroostige en gelaten sfeer die het nummer kenmerkt wordt prima weergegeven. Aan details in vooral het hoog is geen gebrek. De volgende zwarte schijf die ik op het Achroplat plateau van de Funk Vector draaitafel leg is de popklassieker Brothers In Arms van Dire Straits. Bij So Far Away valt me op dat het hoog niet helemaal in balans is met het midden en laag. Het trekt net iets meer de aandacht, echter enige vorm van scherpte ontbreekt totaal. Dat het niet heel erg storend is blijkt uit het feit dat ik de complete A kant van de LP uit luister alvorens te switchen naar iets heel anders. Een paar jaar geleden vond ik op een rommelmarkt een fraaie boxset met lp’s van “Ol’ blue eyes” Frank Sinatra met de aansprekende titel A portrait Of…. Het gepresenteerde beeld is lekker breed en diep en de opnameruimte is goed te horen. Rondom de stem zit voldoende lucht om Frank los te plaatsen van het orkest. De blazers klinken lekker fel, toch is het niet nodig het volume te temperen, omdat van scherpte geen sprake is. Mordaunt Short weet voor de gevraagde prijs een prima tweeter in de kast te schroeven.


EDITORS' CHOICE