REVIEW

Primare CD-22 de cd-speler

Marc Brekelmans | 17 oktober 2011

Opvallend aan de CD22 is zijn gewicht. Met 10,5 kilo schoon-aan-de-haak is de cd-speler namelijk een halve kilo zwaarder(!) dan de versterker. Het is ook een echte cd-speler, zo een met een ‘ouderwets’ Sanyo cd-loopwerk. Eentje die naast Red Book gecodeerde cd’s uitsluitend schijfjes met daarop MP3‘tjes of WMA bestanden af wil lezen. Maar dus ook een cd-speler die er geen drie-koppen-koffie voor nodig heeft om te bepalen wat voor schijfje er in de lade ligt, al is het zeker ook niet het snelste loopwerk op de markt. De CD22 kan inkomende signalen opschalen tot maximaal 192kHz - de mate van opschalen is instelbaar - heeft een data-buffer van vijf seconden om jitter te onderdrukken en maakt gebruik van de hoogwaardige Burr Brown PCM1792 DAC/filter chip. De analoge en digitale signaalpaden krijgen bovendien ieder hun eigen voeding vanuit de R-Core transformator.

Aan de achterzijde van de CD22 zien we een analoge uitgang middels cinch, een tweetal digitale uitgangen (TOSlink en S/PDIF), een RS232-poort, Trigger-in en uit, IR-in en uit en een aansluiting voor een afneembaar netsnoer. Ook hier op de achterkant een tuimelschakelaar om het apparaat ‘echt’ uit te zetten. De voorzijde is haast nog Spartaanser uitgevoerd: aan stand-by knop, de cd-lade, twee multifunctionele knopjes waarmee je kunt spoelen, skippen, stoppen/pauzeren en de cd uit kunt werpen, en een display met afgeronde zijden. Dat is alles.

Installeren en luisteren

De I22 versterker is, zoals gezegd, voor de gelegenheid uitgerust met het optionele DAC-board. Deze DAC beschikt over een isynchrone USB-B ingang (16-24 bit / 96kHz), een optische TOSlink (16-24 bit / 192kHz) ingang en een S/PDIF (16-24 bit / 192kHz) coaxiale ingang. De isynchroon werkende USB-ingang herklokt de binnenkomende data waarmee jitter onderdrukt wordt. Deze digitale ingangen zijn ideaal voor het aansluiten van streaming apparaten zoals de populaire Sonos en Squeezebox spelers of voor het aansluiten van je laptop via USB. Ook het optionele DAC board maakt gebruik van de Burr-Brown PCM1792 chip. Maar voordat het stereo-signaal de DAC bereikt wordt het eerst met een Analog Devices AD1855 chip opgewaardeerd naar een 24-bit/96kHz signaal.

De Primare I22 en CD22 worden op een IKEA Lack tafeltje gezet in de kleine luisterruimte en met Siltech 180L single-wire luidsprekerkabel verbonden met de Dynaudio Focus 160 luidsprekers. De gebruikte netsnoeren zijn de standaardversies zoals ze in de doos zitten en de interconnect is een Cobra van The Chord Company. Als extra bron gebruik ik een Squeezebox Classic die met een Canare digiflex verbonden is met de DAC-module in de I22.

Een veelgehoorde klacht over klasse-D versterkers is de ietwat scherpe en korrelige weergave van het belangrijke midden en hoog. Ik ga daarom van start met de prachtige Kari Bremnes cd Norwegian Mood op het zeer fraaie Kirkelig Kulturverksted label. Kari zingt op deze cd, zeer tegen haar gewoonte, in het Engels. Prachtige, sfeervolle liedjes vol melancholie nemen je mee op een muzikale reis. In Coastal Ship droomt ze van verre reizen over zeeën en oceanen. Reizen gemaakt van sprookjes en staal. Zittend aan de rand van een Fjord trekt, onder begeleiding van diepe, krachtige slagen op een trom, langzaam de ochtendmist op. De trom blijft het gehele nummer doorlopen, soms hard aangeslagen, soms subtiel en zacht. Als Bremnes “She Heads North” zingt, blijft de met de tong tegen de voortanden gezongen ‘th’-klank verschoond van scherpe of slissende bijklanken. Iedere nuance op haar stem duidelijk hoorbaar, het licht smakken van de lippen, het slikken tussen twee zinnen. Zacht en eigenlijk onopvallend, maar voor degene die er op let duidelijk hoorbaar.

Accordeon, drums, shakers en akoestische gitaar openen het volgende nummer: Montreal. Alle laagjes worden fijn ontrafeld, het spel op de accordeon sfeervol, levendig en meeslepend weergegeven. Vanaf 1.15 minuten begeleidt Bremnes zichzelf met een zacht, haast huilend neuriën. Het was me eigenlijk nooit eerder opgevallen, maar als je het eenmaal gehoord hebt is het overduidelijk. Het is tekenend voor het oplossende vermogen en de detailweergave van deze combinatie. De altijd lastig weer te geven accordeon blijft zelfs in de luidere passages en op hogere volumes aangenaam en sfeervol.


EDITORS' CHOICE