Om de Sapphire adequaat aan te sturen is tijdens de test naast enkele andere topvoorversterkers, uiteraard vooral veel gebruik van de Mirror Image Aemulus gemaakt. Niet alleen vanwege het feit dat deze voortrap in heel veel situaties enorm goed weet te presteren, maar ook doordat er tijdens de ontwikkeling van de Sapphire veelvuldig gebruik van is gemaakt. In tegenstelling tot de eerdere modellen van Rick valt deze nieuwe superbuizeneindversterker in een aanzienlijk hogere prijsklasse. Iets wat dit apparaat al vanaf de eerste seconde door de zeer robuuste en vooral zeer eigen vormgeving uitstraalt.
De basisgedachte achter dit ontwerp is dat zowel het karakter van veel moderne luidsprekersystemen, de vaak overmatig briljant klinkende digitale software als de moderne inrichting in veel huizen tot problemen kunnen leiden. Kort gezegd is de klank in veel hedendaagse woonomgevingen vaak dun, schraal tot zelfs schreeuwerig en erg onrustig aan toe. Met deze nieuwe Sapphire biedt Rick zijn nieuwste antwoord op deze problematiek. Want buiten de nog immer levensechte Mirror Image muziekbeleving, presenteert deze eindversterker juist een opmerkelijk zachte en rijke tonale balans. Een presentatie met in plaats van de bekende strak getekende MI omlijning, nu ineens hele vloeiende en organische contouren. Daarbij aangevuld door mooi volle en rijk verzadigde klankkleuren en een balans die met name het middenlaag en midden volop de ruimte geeft en de frequentie uitersten nooit en te nimmer benadrukt.
Luisteren naar de Mirror Image Sapphire
Hoewel het bovenstaande voor de echte Mirror Image liefhebber zo’n beetje als een kleine aardverschuiving over zal komen, blijkt het in de praktijk meer op een natuurlijke evolutie dan een confronterende revolutie uit te draaien. Gebruikmakend van een hele reeks aan mooie luidsprekers maar wel bewust de nadruk op Ricks zelf ontworpen Master Contemporary C-luidsprekers leggend, komt de Sapphire al vanaf het eerste moment bijzonder uitgerijpt en volwassen over. Daarbij toont hij buizen typisch veel krachtiger dan je van de ogenschijnlijk maar modale 2 x 40 Watt zou verwachten.
Wat echter ook meteen weinig aan de verbeelding overlaat is de op het eerste gezicht onverbloemd klassieke en organische ‘buizensound’. Het verschil met het andere uiterste in de vorm van bijvoorbeeld klasse D-versterkers, is hier zelfs zo groot dat het bijna lijkt of je in plaats van een rondborstige rode wijn dan ineens gedistilleerd kraanwater aan het drinken bent! Het knappe wat Rick daarbij voor elkaar heeft gekregen, is dat ondanks al deze robuuste klankkleuren en het volle, rijke tonale karakter, deze Sapphire ook in staat blijkt te zijn tot een hoge mate aan fijnzinnigheid en een opvallend hoog oplossend vermogen. Er is hier dus sprake van zowel een bovengemiddeld hoge informatiedichtheid, maar ook één die daarbij volstrekt ontspannen en zonder enige nadruk wordt gepresenteerd.
Net nieuw binnen is de schitterende Oxygene Trilogy cd box (Colombia 8985361862) van synthesizer pionier Jean-Michel Jarre. Dit visuele en muzikale meesterwerk bevat drie cd’s met daarop drie delen waaronder zijn oorspronkelijke doorbraak Oxygene uit 1976. Deze Trilogy cd box die overigens ook als lp is uitgebracht, start met hetgeen het allemaal is begonnen - Jarre’s meesterwerk Oxygene. Het verschil is dit keer dat voor deze Trilogy de originele analoge mastertapes door Dave Dadwater geheel opnieuw zijn gemasterd en dat levert zelfs totaal nieuwe inzichten op. Al bij de allereerste zeer herkenbare klanken die zo bepalend zijn geworden voor het latere Jarre geluid, hoor ik al dat er heel bijzondere dingen in de muziek plaatsvinden.
Zo zijn de gelaagdheid, rust en transparantie enorm toegenomen en wordt eigenlijk nu pas de werkelijke muzikale boodschap volledig duidelijk. Hoewel niet het laatste woord in absolute snelheid en laagdefinitie, zet de Mirror Image Sapphire wel de toon door het ongeremd doorlaten van bovenstaande indrukken en natuurlijk ook door zijn prachtige klankkleuren, grootsheid en het daadwerkelijk beleven van deze muziek. Door de verder indrukwekkend mooie gelaagdheid van deze muzikale stroom, wieg je als het ware mee op het constant bewegende klanklandschap. Daarbij het tijdsbesef verder weg dan ooit achterlatend.
Wanneer ik bij het wisselen van de software vervolgens achter elkaar Random access Memories van Daft Punk (Colombia 8883-71686-2), Wim Kegels Drumwise (Turtle Records ZZ 76117), Everybody had a plan until they get punched in the mouth van Charlie Hunter (Ground Up Music 0254793980) en Horns for the Holidays van de Dallas Wind Symphony (Reference Recordings RR-126) afspeel, weet ik het helemaal zeker. Want wat ik ook draai, iedere keer opnieuw treedt onafhankelijk van de muziekstijl de kenmerkende enorm gelaagde en super vloeiende organische signatuur meteen op de voorgrond. Een zeldzame kwaliteit waardoor muziek haar gevoel en bezieling terugkrijgt en de luisteraar een hoge mate aan betrokkenheid en genot oplevert. De Sapphire bewandelt daarbij een mooie gulden middenweg tussen muzikale spanning, een hoge mate aan betrokkenheid en tegelijkertijd ook ontspanning in combinatie met een bijna extreme afwezigheid van reproductie artefacten.
Je hoort dus heel veel informatie, maar altijd volstrekt vanzelfsprekend en nooit op de zo bekende geforceerde hifi wijze. Qua audiofiele eigenschappen is deze Sapphire in staat om een mooi holografisch 3D-ruimtebeeld neer te zetten. Niet het beste wat ik ken op buizengebied, maar wel beter dan het leeuwendeel waar transistor eindversterkers toe in staat zijn. Alleen wie van serieus luid spelen houdt, luidsprekers heeft met een laag rendement (< 87 dB) of grillig impedantieverloop en een akoestiek die van nature al neigt naar vol en rijk, kan deze Sapphire beter laten staan. Voor alle andere muziekliefhebbers en zeker diegene die binnen hun weergave al lang betrokkenheid vinden missen, zouden wel eens enorm gecharmeerd van deze prachtig nieuwe Nederlandse eindversterker kunnen zijn!
Conclusie
Het is ontwerper Rick Paap wederom gelukt om mij muzikaal te verrassen en verbazen. Niet alleen door een nieuw en afwijkend product op de markt te brengen wat daadwerkelijk in een behoefte kan voorzien. Maar daarbij ook de bestaande Mirror Image genen van levensechte expressiviteit en muzikale drijfkracht, met een nieuwe vorm van ontspanning en een hoge mate aan tonale verzadiging weet te verenigen. Ja, deze nieuwe Sapphire is buizen typisch vol, rijk verzadigd en betrokken. Maar hij is tegelijkertijd ook hoogoplossend, transparant en op natuurlijke wijze ongekleurd en dat maakt hem meteen opvallend onderscheidend.
Hoewel ik Mirror Image al sinds jaar en dag als uitgesproken merk beschouw (dynamisch, betrokken, duidelijk omlijnt en expressief) en vooral bedoeld voor de meer actieve muziekliefhebber, slaat de nieuwe Sapphire hier een nieuwe brug. Want met behoud van alles wat Mirror Image al sinds jaar en dag zo aantrekkelijk maakt, is deze nieuweling aanmerkelijk milder, vloeiender en waag ik het te zeggen, misschien ook wel meer volwassen geworden. Echt een product om jarenlang met volle tevredenheid van muziek te kunnen genieten en daarbij de knagende jaarlijkse ‘vervangingsdrift’ volledig aan je voorbij te kunnen laten gaan.
Prijs:
Mirror Image Sapphire 17.500 euro.
