De eerste dagen heb ik niet serieus geluisterd. De set was al ingespeeld, maar ik wilde mijn oren eerst rustig laten wennen aan het Rega-geluid. Een complete verandering kan erg onwennig zijn en in het begin een onterecht geïnterpreteerde indruk achter laten. Een kans geven dus! Mijn eigen installatie stond er maar levenloos bij en keek me af en toe aan met een blik van: overloper! Na een paar dagen gewenning vond ik het moeilijk om te kiezen waar ik mee zou beginnen; de cd-speler of de platenspeler? Zo gemakzuchtig als ik ben, begon ik met de Apollo. Dat het eenvoudige exterieur niets te maken heeft met de geluidskwaliteit werd al snel duidelijk. Ik was van plan om maar één track van Heidi Berry’s cd Love te draaien, maar voelde me niet geroepen om te wisselen van cd. Het eerste woord dat in me opkwam was: eenheid. Geen bij elkaar geraapte verzameling van klanken om zo een geheel te maken, maar eenheid.
Het klonk nooit complex of overdreven, maar simpel en zuiver. Het woord waar ik uiteindelijk naar zocht was: eenvoud ! De speler had nooit moeite met de muziek. Ik had geen enkele keer het gevoel dat hij hard stond te werken.
De Apollo klonk schoon, op een prettige manier helder en had een vrij grote soundstage. In dit systeem hoorde ik niet de resolutie, stabiliteit en autoriteit die ik gewend ben. Denk nu niet dat ik hier nu spreek van een gemis, want je mist eigenlijk niets. Alle belangrijke aspecten die je moet horen om van muziek te kunnen genieten liet de Apollo ook horen. Deze speler gaf mij altijd een tevreden gevoel en ik had nooit het gevoel dat ik meer verwachtte van een cd speler. Tevredenheid over deze speler dus.
Hoewel ik weet dat de Rega platenspelers een goede naam hebben, begon ik toch argwanend aan een sessie met de P3. Een oudje van Stanley Clark mocht het spits afbijten. Mijn allereerste reactie was er één die ik liever niet zal herhalen. Ik durf zonder terughoudendheid te beweren dat de platenspeler beter klinkt dan de Apollo. De P3 heeft de souplesse, het ritme en de snelheid van een Argentijnse tangodanseres. Je denkt maar één ding bij dit apparaat: feest!
De speler laat in combinatie met het Exact MM element een grote soundstage horen en het geluid verspreid zich links en rechts ver buiten de luidsprekers. Het beeld is behoorlijk stabiel en heeft een diepte die ik ook ken van mijn eigen set. Ik hoor een microdetaillering en een verfijning die ik zelden uit een cd-speler heb horen komen. Af en toe kreeg ik wel het idee dat de muziek allemaal wat licht van gewicht was (glazen plateau?) en het laag van de Apollo heeft meer fundament. Het laag van de cd-speler gaat ook dieper en klinkt droger, maar dat mag de pret niet drukken. Veel platenspelers zijn trouwens niet opgewassen tegen het laag dat geproduceerd wordt door cd-spelers. Het valt mij op dat de P3 in combinatie met de Fono erg stil is. Geen gerommel of bijgeluiden op de achtergrond. Het is doodstil soms. Een “pitchblack background” noemen de Amerikanen dat, en dat vind ik een mooie omschrijving.
Het element is subliem gemonteerd en afgesteld door de importeur en ik hoor minder tikken en spetters dan bij mijn eigen speler. Ik kon het natuurlijk niet nalaten om met een oude stethoscoop de plint nader te onderzoeken. Tot mijn verbijstering hoorde ik vrijwel geen motorgerommel. Petje af voor de constructie dus. De P3 is een feestartikel en laat je keer op keer platen uit de kast trekken. De P3 heeft eigenlijk dezelfde inslag als de Apollo: muziek maken en verder niet zeuren. Het Exact-element laat alles horen wat ik nodig heb en kost een schijntje in vergelijking met de vaak veel hoger geprijsde MC-elementen. 
Je zou door het enthousiasme de Mira versterker bijna vergeten. Het brein van de set. Niets, maar dan ook niets van mijn positieve ervaringen met deze set had zonder de Mira gekund. De Mira laat zijn broertje en zusje - ik vind een cd-speler echt mannelijk en een platenspeler vrouwelijk - vrij in hun doen en laten, maar houdt ze wel onder controle.
De Apollo en de P3 kunnen dankzij de Mira laten horen waar ze goed in zijn. De Mira verhult op een correcte wijze de kleine gebreken die inherent zijn aan een set in deze prijsklasse en laat daarentegen heel goed horen waarvoor de set eigenlijk bestaat: muziek! Verder doet de Mira helemaal niets. In de positieve zin van het woord welteverstaan. Het is een super betrouwbare versterker die in combinatie met de afstandbediening alles doet wat je nodig hebt.
Hoe goed de componenten onderling ook zijn, het is het samenspel en de harmonie die de hele set laat zingen. Dit is geen onbekend fenomeen. Andere fabrikanten die complete sets leveren zoals Linn, en in het verleden Revox, hebben al vaak laten horen dat synergie in een compleet afgestemd systeem zit. Zo ook bij Rega. Het geeft deze set een voortvarendheid en gemak die niet makkelijk met een set bestaande uit componenten van verschillende fabrikanten te bewerkstelligen is. Een extra dimensie, een warme gloed zijn woorden die bij mijn gevoelens passen als ik naar de cd Le Pas du Chat Noir luister. Deze soundtrack verwoord goed het melodramatische en eenzame van de film en ik waan me weer in de bioscoop. Ik wil geen jargon loslaten op het geluid met woorden als luchtig, los, soundstage en dergelijke, niet dat deze termen niet terug zijn te vinden in de muziek. Het gaat om een voor mij veel belangrijkere bijzondere aanwezigheid van de klanken. De Rega-set biedt op geen enkele manier weerstand en laat de muziek zijn zoals het hoort te zijn. Het geluid geeft je een gevoel van een bijzonder intense ervaring. Je zou elk moment van de cd willen bevriezen om er langer van te kunnen genieten. Er zijn zelfs momenten tijdens het luisteren dat ik haast niet durf te bewegen, bang dat het unieke gevoel verdwijnt.
