De beluisterde DV XX2 MkII was Latham`s demo exemplaar en was dus goed ingespeeld. Hij werd hoofdzakelijk in combinatie met een Naim ARO toonarm beluisterd (gemonteerd op een Linn Sondek LP12 welke werd gevoed uit een Naim Armageddon), omdat de Dynavector een nog betere combo vormde met de Naim arm dan met de andere aanwezige toonarmen (van S.M.E. en Linn).

De DV XX2 MkII zorgde hier voor optimale prestaties bij een naalddruk van 2,05 gram en een elektrische afsluiting van 120 Ohm. Hij werd eerst naast ons eigen Ortofon MC 15 Super II element in de ARO arm beluisterd zodat het karakter van de Dynavector beter kon worden ingeschat (het is niet gemakkelijk om het karakter van een aftaster te bepalen, gezien men in feite naar het resultaat van een toonarm/aftaster combinatie luistert).

Met de LP Illinoise van Sufjan Stevens op het vilt werd de track Decatur beluisterd. In vergelijk met de MC 15 Super II werden de stemmen door de DV XX2 MkII meer ingetogen maar ook beter gescheiden gepresenteerd waarbij de kleinste nuances zowel meer gedetailleerd als vrijer naar voren kwamen. Dat was duidelijk hoorbaar in het subtiele banjospel en de accordeon, die door de Dynavector meer verfijnd en `laid-back` werden weergegeven. De tonale weergave van het Japanse element was donkerder, gekoppeld aan een verhoogde transparantie en betere diepte-staffeling. Het midden kwam minder expressief over dan met de klassieke Deense aftaster maar de Dynavector ging op meer organische en ontspannen wijze te werk.