Ondanks een gezonde dosis scepsis vooraf blijkt er wel degelijk verschil in weergave te zijn tussen de verschillende docks. De Marantz scoort erg goed op het gebied van de lagetonenweergave. Die is diep en sonoor. Het middengebied is lekker krachtig, en de hoge tonen hebben een wat terughoudend karakter. Eigenlijk precies de sound die van Marantz bekend is. Warm en betrokken, en geschikt voor lang luisteren zonder de neiging om het volume te verlagen. De ruimtelijkheid is wat aan de kleine kant, maar de muziek komt wel lekker los van de luidsprekers.

De Denon heeft een iets helderder weergave. Het laag is prima, het middengebied heeft hetzelfde levendige karakter als de Marantz, en de hoge tonen lopen iets verder door, waardoor de detaillering en de snelheid van de weergave in positieve zin uitblinken. Ook de ruimtelijke weergave is groter dan bij de Marantz. Al met al is de Denon iets neutraler, en het is een kwestie van smaak (en van gewenste functionaliteit) waar de keus op valt.

Vervolgens is de Arcam aan de beurt. Zou hun bewering - dat spelen op de accu met betere electronische onderdelen aan boord echt beter klinkt - hout snijden? Al bij de eerste tonen van Eleanor McEvoy blijkt de Arcam in ieder geval het beste geluid van de test te hebben. Alles klopt gewoon, het laag is diep en strak, het middengebied is precies goed in verhouding, en het hoog is transparant en zijdezacht. Ook de snelheid van het geluid en de ruimtelijkheid scoren hoger dan bij de concurrenten.

Als de knop op de dock wordt ingedrukt, en de iPod dus aan het lichtnet komt te hangen, is een duidelijke achteruitgang van de geluidskwaliteit waar te nemen. Het afgebeelde geluidsplaatje wordt minder scherp,  het laag wordt wat minder strak, en alles lijkt wat verder van je af te spelen. Dat verhaal over spelen op de accu klopt dus, en het lijkt er inderdaad op dat de Arcam ook de mooiste versterking aan boord heeft.