ARTIKEL

Pro-ject - Vincent - T+A - Thorens - WBT

René van Es | 17 juni 2004

Pro-ject heeft een thuiswedstrijd. Samen met Transrotor weten ze van gekheid niet hoeveel types ze moeten maken. Het zijn als altijd spelers die de markt bedienen met eenvoud, een goede werking en mooie armen. De package deals die te maken zijn (speler-arm-element) zijn vrijwel onverslaanbaar voor de concurrent. Het uiterlijk is dan misschien minder opvallend, de kwaliteit zit onder het jasje.

Pro-ject; Klik hier voor een vergrote afbeelding

Rolf Kelch durft het de Thorens Reference te blijven bouwen in eigen beheer. Klonk bijzonder fraai, zelfs op zijn eenvoudige speler die in weinig lijkt op de mastodont die de aandacht opeiste. Voor een kleine fabrikant die erg achteraf stond, trok hij erg veel bezoekers. Het zijn meesterwerken die hij maakt.

Rolf Kelch; Klik hier voor een vergrote afbeelding

Rolf Kelch; Klik hier voor een vergrote afbeelding

Doe maar normaal dan doe je gek genoeg is weggelegd voor de categorie CD spelers van Stibbert. Mooi maar is het ook functioneel of alleen maar uiterlijke schijn? Ik kwam het niet te weten.

Stibbert; Klik hier voor een vergrote afbeelding

STST maakt fraaie platenspelers. Zware massa als plateau en een direct drive ingebouwd. In een periode waarin alleen de snaar regeert een welkome afwisseling. Wel duurder dan de Technics van weleer want pas vanaf 2600 euro heeft u een STST. Voor een snaaraangedreven Motus 2 betaalt u trouwens veel meer.

STST; Klik hier voor een vergrote afbeelding

T+A
mikt op een kleurige markt. En op high end met de platenspeler en buizenversterker. Die een stuk minder kleurrijk ogen. Veel luidspreker demo’s werden gegeven met T+A versterkers. Net als met Octave het geval was. Zouden beide merken een “Geheimtip” zijn? Voor de chroomadepten is T+A ook in de markt. De Oosterburen konden er niet vanaf blijven.

T+A; Klik hier voor een vergrote afbeelding

T+A; Klik hier voor een vergrote afbeelding

T+A; Klik hier voor een vergrote afbeelding

Thorens
doet het bescheiden. Waar ken ik trouwens die blauwe kleur van? Is Thorens nu deels Pro-ject of een beetje Transrotor? Met Rega arm. Zo komt de TD 2030 tot stand. In Duitsland heeft de speler al zeer goede recensies gezien. Kost 2200 euro. Het phono-ampje oogt als een snoepje.

Thorens; Klik hier voor een vergrote afbeelding

Thorens; Klik hier voor een vergrote afbeelding

Vincent doet in kabels. En in speakers. En in elektronica. Dat werd ons wel duidelijk op de show. Wie de euvele moed heeft alles op elkaar te zetten heeft een respectabele toren. Vincent kennende (zwaargewichten) blijft het oppassen met de maximale vloerbelasting.

Vincent; Klik hier voor een vergrote afbeelding

Vincent; Klik hier voor een vergrote afbeelding

WBT
probeert Phil te overtuigen van de Nextgen voordelen. Aan Gerrit Nutters zal het niet liggen. Hij ademt als het ware de WBT geest uit. Het zo simpel ogende plugje en chassisdeel van WBT is er in zilver en in koper uitvoering. De prijs valt mee. Niet meer zo’n extravagant uiterlijk als vroeger, nog steeds een dijk vaneen verbinding.

WBT; Klik hier voor een vergrote afbeelding

WBT; Klik hier voor een vergrote afbeelding

Tenslotte de zwaarste jongen van de show. Een V.Y.G.E.R. platenspeler. Niet op de foto de pomp die nodig is om druk op te bouwen. Wel de manometers en de tangentiale arm. Ik zag er meerdere op de show, slechts op één plaats draaide het ding ook. De prijs vraag ik niet eens naar.

VYGER; Klik hier voor een vergrote afbeelding

Het Duitse blad Audio bood luisteraars de mogelijkheid om met elkaar te vergelijken: Thiel CS 7.2, TAD Model One, Wilson Audio Alexandria X2, JMLab Grand Utopia BE en Audio Physic Kronos. Het was telkens zo druk dat noch Phil noch ik de moed had uren in de rij te staan voor deze shoot out. De winnaar? Geen idee, wellicht staat het in de volgende uitgave van Audio. Maakt het ook uit wat de winnaar is op dit niveau? Laat het maar afhangen van uw kamer, uw budget, uw randapparatuur en uw smaak. Mede daarom is een dergelijke shoot out niet de moeite van het wachten waard.

Met dit verslag komen we aan het eind van de High End Show München 2004. Wij hopen oprecht niets vergeten te zijn, geen merk, geen fabrikant, geen product dat de moeite waard was. Ik weet ook zeker dat ons dat niet gelukt is, zelfs niet in vier dagen. Niet alles is in Nederland te koop, niet alles zal kopers vinden. Merken komen en merken gaan. Hulde aan de nieuwkomers die hun nek zo ver uitsteken. Hulde aan de gevestigde orde die groots uitpakte. Hulde aan de schaarse Nederlanders die de Duitse markt proberen te veroveren. Het was een interessante beurs met veel mooie merken die allemaal hun uiterste best deden kopers te trekken en audiofielen te bevredigen. In de economisch lastige tijden waar ook de audio industrie onder gebukt gaat waren nieuwtjes niet zo opvallend aanwezig. Wel was er veel nagedacht over betere implementatie van bestaande technieken. Meer beeld dit jaar, meer home cinema. Het blijft een beurs die met recht de naam High End draagt. Een geslaagde succesformule. Nederlanders verenigt u en ga er volgend jaar zelf naar toe. München is een fraaie en gastvrije stad.


 


EDITORS' CHOICE