(gezien op het Internet)
Brugge - Philips bagatelliseert het WK-voetbal. Toch besteedt het concern een fors deel van zijn marketingbudget aan het toernooi, en kan Philips de vraag naar platte tv’s amper bijhouden, zo blijkt in Brugge.
Fabriek in Brugge draait nachtdiensten om aan de vraag naar lcd- en plasma-toestellen te kunnen voldoen
Het lijkt een leugentje om bestwil. Volgens Philips-topman Gerard Kleisterlee merkt het concern bij de verkoop van platte televisies ‘nauwelijks iets’ van het komende WK-voetbal. Zo zei hij het vorige maand letterlijk in de Frankfurter Allgemeine Zeitung.
De opmerking is alleen te begrijpen in het licht van Philips’ vurige wens een stabiel concern te worden, dat is gericht op voorspelbare groei – zonder gekke pieken en dalen. Want met de werkelijkheid lijken de woorden van Kleisterlee weinig te maken te hebben.
Bronnen bij de divisie Consumentenelektronica (CE) melden dat de afzet van platte tv’s, zeker in Europa, ‘door het dak gaat’. Dit wordt bevestigd te Brugge, in een van de fabrieken waar de wereldmarktleider schermen assembleert.
‘We hebben zelfs nachtploegen ingesteld’, zegt Baudewyn Meersseman tijdens een rondleiding door de hal. ‘Puur voor het WK. De vraag is groter dan we aankunnen.’ Normaliter werken er 180 tot 200 mensen in de fabriek, nu zijn dat er 450 dankzij uitzendkrachten van Randstad en Manpower. Of zijn bazen blij zijn met zijn verhaal is de vraag, maar de openhartige Belg spreekt met gezag. Hij gaat wereldwijd over de productiekwaliteit van platte tv’s. ‘We moeten inspringen voor alle andere vestigingen.’ Die staan in Mexico, China, Hongarije, Frankrijk en Brazilië.
Meersseman kijkt tevreden naar een van de lopende banden, waar mannen en vrouwen grote lcd-tv’s in elkaar zetten. Boven de lijn brandt het cijfer 106, dat aangeeft dat het tempo van dit team op 106 tv’s per uur ligt, terwijl het streefgetal 90 is.
De topdrukte is ongewoon voor Brugge. Philips gebruikt deze locatie eigenlijk voor het testen van de nieuwste modellen. Die worden eerst een tijdje in Brugge gemaakt – bijna 300 duizend stuks per jaar – om de kinderziektes eruit te halen, waarna de productie naar een goedkoper oord verhuist. ‘De nieuwe lijn lcd-tv’s van 26 inch (beelddiagonaal, red.) gaat binnenkort naar Hongarije’, illustreert Meersseman.
Het belang van platte schermen voor Philips valt nauwelijks te onderschatten. Tv’s zijn met afstand de grootste inkomstenbron van de divisie CE, met 10,4 miljard euro goed voor 34 procent van de concernomzet. Terwijl de markt voor traditionele beeldbuizen inzakt, groeit die voor platte lcd- en plasmaschermen al jaren met dubbele cijfers. Nu die omschakelingstrend samenvalt met het WK, wordt dat – of Kleisterlee wil of niet – zichtbaar in de cijfers. De omzet van CE steeg in het eerste kwartaal 13 procent, een voor deze divisie ongekend hoge groei.
De gemiddelde consument zal het niet weten, maar bij de platte tv’s onderscheidt Philips zich (afgezien van de prijs) slechts met het uiterlijk van het toestel en de software. Want van binnen zijn bijna alle merken hetzelfde.
Neem lcd-tv’s: die worden in Brugge in gemiddeld een kwartier in elkaar gezet. Ze bestaan simpel gezegd uit een plastic bak waarin een vederlicht lcd-paneel wordt gelegd. Dit zijn flinterdunne glasplaten waartussen vloeibare kristallen en transistoren gevangen zitten. Daarachter komt een lamp en een diffuser die het licht verspreidt.
Het is een misverstand dat Philips de panelen alleen inkoopt bij zijn Koreaanse dochter LG.Philips LCD. ‘We halen ze ook bij Samsung of Fujitsu, net wie op dat moment het goedkoopst is’, zegt een manager. ‘Het enige dat puur Philips is, is de cruciale software die de beeldkwaliteit bepaalt.’ Philips hanteert hiervoor in de winkel marketingtermen als ‘Pixel Plus’.
Hoewel plasmatelevisies van binnen veel complexer zijn dan lcd-toestellen, geldt hier hetzelfde. Een opengewerkte plasma-tv van Philips Brugge veroorzaakt zelfs even verwarring: alle zichtbare onderdelen blijken van Samsung.
Philips scoort ook met een ander eigen foefje: ambilight. Dit zijn tv’s met achtergrondverlichting, die computergestuurd ‘meekleurt’ met het echte beeld. Dit is rustiger voor de ogen terwijl de kijkervaring intensiever is, claimt Philips. Wat hier ook van klopt, feit is dat het goed verkoopt. ‘Dit jaar verdubbelt de ambilight-omzet tot een miljard euro’, zegt Marcel Godfroy, een kopstuk van Philips’ televisietak.
Over het WK zijn ze open, maar gevraagd naar hun voorkeur voor plasma of lcd houden Philips-medewerkers wijselijk hun mond. Het is een kwestie van smaak: de stroomvretende plasma’s kunnen vloeiender ogen bij snelle bewegingen, terwijl lcd bekend is om zijn scherpte. Vereist is echter dat het geleverde signaal digitaal is. Wie echt van de bejubelde ‘hd-kwaliteit’ wil genieten, moet daar eerst een extra kastje (decoder) voor kopen.
