In nog niet eens zo`n heel erg grijs verleden was muziek in combinatie met audio nog een echte hobby. Het samenstellen van een muziekcollectie was een kwestie van geduld en geluk, want het kostte redelijk veel tijd om nieuw materiaal te zoeken. Op koopavond of op zaterdag grasduinen in de bakken bij de lokale platenboer was een noodzakelijk maar populair tijdverdrijf. En als vaste klant had je ook wat aan die winkelier, want in de loop der tijd had hij leren aanvoelen welke nieuwe platen hij bij wie onder de aandacht moest brengen. Er werd in platenzaken over muziek gepraat, en er werden nuttige tips gegeven.
Ook het beluisteren van muziek was een hele happening. Alleen al het aantal fysieke handelingen die nodig waren om een langspeelplaat goed af te spelen was groot. Met de komst van de CD nam dat fors af, en nostalgisten klaagden vrijwel vanaf het begin dat “de charme er nu wel vanaf was”.
Als zij hadden geweten hoe snel de muziekindustrie de volgende vijfentwintig jaar zou gaan veranderen hadden ze hoogstwaarschijnlijk meteen de handdoek in de ring geworpen. Zeker met de komst van Internet, en het daarop volgende downloaden van muziek, zouden zij grote moeite hebben gehad. Ik heb het geloof ik als eens eerder geroepen, maar ik herhaal het graag nog een keertje: muziek is een gebruiksgoed geworden. Voor de platenmaatschappijen een manier om geld te verdienen (en vaak niet meer dan dat), en voor de gemiddelde consument een snelle bevrediging van de waan van de dag.
Ook sommige muzikanten ergeren zich aan de recente ontwikkelingen op de muziekmarkt. En dan niet vanuit het oogpunt van omzetverlies door muziekpiraterij, maar puur vanwege het gebrek aan liefde voor het product. Auteur Dieter van den Bergh sprak met Steve Lukather (o.a. Toto en Los Lobotomys), en die steekt aardig van wal over het gebrek aan respect voor muziek. En dan niet alleen bij de consument... Een interessant interview in de rubriek De Muziekbeleving Van...
Behalve dit vraaggesprek hebben we deze week maar liefst drie hardware recensies voor u, waaronder één absolute primeur. Ook kunt u lezen wat auteur René van Es meemaakte op de recent gehouden Bristol Sound & Vision show. Hij schreef een uitgebreid verslag voor ons, en maakte veel mooie foto`s.
En zoals iedere week zijn er ook weer leuke software recensies te lezen, een handige tip, en we zetten de set van een lezer in het zonnetje. Veel leesplezier!
Max Delissen
Redacteur HiFi.nl
Nieuw op HiFi.nl
Hardware recensies
MBL Noble Line 121 monitors
Het is voor zover ik mij kan herinneren de eerste keer dat ik rondom geluid afstralende luidsprekers in huis heb, in een audio carrière van 40 jaar. Niet dat ik al zo oud ben, ik begon vroeg aan de hobby. Hoorns, conventionele conus luidsprekers, magnetostaten, elektrostaten, ze passeerden alle de revue. In soorten en maten. Maar nooit kwam het geluid uit bolletjes die 360 graden afstralen door hun unieke ontwerp.
Amphion Ion L
Begin 2006 introduceerde het Finse Amphion de ION, een zeer kleine full range luidspreker die door de audiopers zeer goed ontvangen werd. Dat kwam door een precies geplaatst stereobeeld en een hoog analytisch vermogen in zeer compacte afmetingen. Daarnaast is de kleinere ION prima afgewerkt en scherp geprijsd. Nu komt Amphion met de ION L, de iets grotere broer van de ION.
Productbespreking
Primeur: Arcam Solo Mini
Arcam heeft onlangs een nieuwe, compacte cd-receiver op de markt gebracht onder de naam Solo Mini. Zoals de naam al doet vermoeden is dit het kleine broertje (of zusje) van de zeer succesvolle Arcam Solo. HiFi.nl kreeg de primeur voor een productbespreking. Meegeleverd werden de (bijpassende) luidsprekers van het type Muso. Compact is ook hier het toverwoord. Maakt Arcam haar reputatie opnieuw waar?
Achtergrondartikel
Bristol Show 2008
De 21ste verjaardag van de Bristol Hifi Show is minder uitbundig gevierd dan mogelijk is verwacht. Een zekere gezapigheid slaat toe, die terug te vinden is in het aantal bezoekers op vrijdag en zondagmorgen. Ook is die terug te vinden in de aanwezigheid, beter gesteld afwezigheid van een deel van de Britse audiopers, waar ik in eerdere edities haast over struikelde.
De Muziekbeleving van...Steve Lukather
De platen van toen, die heb ik allemaal nog. En die zal ik ook nooit weg doen. Ik ben een old school-man, het zijn nog steeds mijn favorieten: Sgt. Pepper, Are you experienced?, Dark Side of the Moon Close to the Edge, de eerste platen van Jeff Beck, Cream en Eric Clapton, Miles Davis, Sly Stone. Als je die tijd vergelijkt met nu, word ik er treurig van. Het was de golden era van de pop en rock, een amazing time.
Tip
Contacten Reinigen
De contactoppervlakken van onze signaal-, data- en lichtnetkabels zullen op een gegeven moment worden vervuild en/of worden aangetast en dat leidt natuurlijk tot een verminderde weergavekwaliteit.
Muziek- en filmrecensies
P.D.Q. Bach- The Jekyll & Hyde Tour (CD)
‘Does humor belong in music’? Ooit was het de vraag die Frank Zappa zich stelde in één van zijn muzikale projecten. Bijna zijn hele leven gaf hij zelf het muzikale antwoord; ja, dus en voegde daad bij het woord.
Valentin Silvestrov - Bagatellen und Serenaden (CD)
De Oekraïense componist Valentin Silvestrov (1937) voelt zich duidelijk goed thuis bij Manfred Eichner’s ECM label. Het album dat bij gelegenheid van zijn 70ste verjaardag opgenomen werd bevat intieme muziek, deels opgedragen aan Eichner. De componist liet zich tevens verleiden de nieuwe stukken die aan het begin en eind van iedere opnamedag op de piano speelde vast te leggen.
The Mars Volta – The Bedlam in Goliath (CD)
Dat is nog eens met de deur in huis vallen, een blokgolf is er niks bij. The Mars Volta heeft haast en gaat op zijn hardst, ruim vijf kwartier lang. Komt naar verluid allemaal door een in Jeruzalem gekocht Ouila bord. Daar moeten spirituele heethoofden als Omar Rodriguez Lopez en Cedric Bixler Zavala zich ook eigenlijk niet mee bezig houden. Resultaat? Het heftigste en tegelijk vreemd genoeg meest toegankelijke Mars Volta album tot nu toe.
The Idiot (DVD)
Akira Kurosawa was bezeten van de romans van Dostojevski. Vandaar dat hij veel werk maakte van de verfilming van het boek De idioot (1868). Hoewel hij het verhaal verplaatste van de 19e eeuw in Rusland naar het Japan van net na de tweede wereldoorlog hield hij zich verder zo veel mogelijk aan de oorspronkelijke tekst. Omdat De idioot een dik boek is leverde dat een lange film op.
