Audiofiele muziek is een onderwerp dat hier ter redactie regelmatig ter sprake komt, bij voorkeur tijdens de lunch. Meestal vormt een bepaalde gebeurtenis de aanleiding.

Zoals die keer dat ons het verhaal bereikte van een audiofiel die nog maar vier cd`s draaide, omdat hij de rest niet goed genoeg vond klinken. Onze voorlopige conclusie daarover was dat de bewuste persoon beslist geen muziekliefhebber kon zijn, en dat hij zijn installatie van bijna een halve ton beter kon wegdoen.

Dat spanningsveld is een constante in de hifi-wereld. Want waar doe je het voor? Het zal niet de eerste keer zijn dat ik op deze plaats De Muziek aanwijs als doel, en de geluidsinstallatie als het middel. Maar telkens weer verbaas ik mij over het gemak waarmee sommige audiofielen bepaalde muziek terzijde schuiven.

Op het moment dat ik dit schrijf speelt op de achtergrond Miles Davis. Op zich een veilige keuze, want de geluidskwaliteit is behoorlijk goed (zeker als je bedenkt dat de opname 43 jaar geleden werd gemaakt), en bovendien is Miles als muzikant ook schier onaantastbaar.  Maar met evenveel plezier (meer misschien nog wel) schalde hier gisteren The Allman Brothers Band Live At Fillmore East uit de luidsprekers.

En dat, beste vrienden, is beslist geen audiofiele opname. Maar wel fantastische muziek, en daar wil ik het toch even over hebben. Er is veel fraais te ontdekken buiten het geijkte audiofiele repertoire. Scheurende gitaren bijvoorbeeld. Ik ken heel weinig als “audiofiel” te boek staande opnames waarop de gitarist hem eens lekker van jetje geeft. Terwijl veel beroemde gitaristen juist op uiterst audiofiele wijze met hun geluid omgaan.

Wablief? Audiofiele gitaristen? Het moet niet gekker worden! Maar toch: eindeloos verschillende snaren proberen voor een bepaalde sound, die versterker moet een Fender Twin Reverb zijn, maar dan wel met die-en-die buizen. Er wordt nagedacht over het toevoegen van effecten, en over het bijna homeopatisch doseren van feedback. U moest eens weten hoeveel moeite er vóór een opname wordt gedaan om een optimaal geluid te creëren. Alleen dat besef is voor mij al voldoende om te kunnen genieten van naar hifi-maatstaven uiterst brak opgenomen muziek.

Dat neemt niet weg dat een Audiofiele Opname een even groot genot kan zijn om naar te luisteren. Als de muzikale inhoud klopt is een superbe geluidskwaliteit een aangename bonus. En hoe beter de set, hoe groter het plezier.

Er is volgens mij maar een klein stapje nodig om van een audiofiel een muziekliefhebber te maken, daar ben ik van overtuigd. Het kost misschien wat koud zweet, maar de ontdekking dat muziek, ongeacht de kwaliteit van de opname, een mens emotioneel enorm kan raken opent de deur naar een parallel universum vol albums waar u anders blindelings aan voorbij zou zijn gegaan.

Zoals bijvoorbeeld de al genoemde liveopname van The Allman Brothers. Universeel goede muziek. Toen ik laatst met mijn gezinnetje naar opa en oma reed, en ik in de auto die cd aanzette klonk na een paar minuten al het stemmetje van mijn vijfjarige dochter van de achterbank: “papa...harder!” Ik hoop dat ze later ook audiofiel wordt...

Veel leesplezier deze week!
Max Delissen
Hoofdredacteur HiFi.nl

Nieuw op HiFi.nl

Hardware recensies

Audiodata Audiovolver II
Voor mij zijn er meerdere redenen om een audio beurs te bezoeken. Maar één van de belangrijkste is wel dat ik daar ontwerpers en fabrikanten uit de audio industrie tegen het lijf loop. Daaronder bevinden er zich altijd wel weer een aantal die iets nieuws te melden hebben of mij een interessant apparaat ter recensie aanbieden.

Multitest Harman Kardon Versterkers en cd-speler
Het is al meer dan vijfenvijftig jaar geleden dat Dr. Sidney Harman en Bernard Kardon de handen ineensloegen en begonnen aan het muzikale imperium dat nu bekend staat als Harman International. Een groot onderdeel daarvan is altijd Harman Kardon zelf geweest. Een merk dat innoveerde en met goede vernieuwingen kwam. Denk maar eens aan de eerste receiver ter wereld die in productie werd genomen. Of aan de beroemde Citation serie versterking. Hoewel op versterkergebied de laatste jaren Harman Kardon’s nadruk nogal duidelijk op home theater lag, zijn tijdens de IFA vorig jaar twee nieuwe versterkers met bijpassende cd-spelers geïntroduceerd die de stereovlag weer boven het Californische bedrijf kunnen laten wapperen. 

Achtergrondartikel

De Grammofoon - Hoofdstuk 2.3 tm 2.5
De constructie van magnetische opname- of schrijfelementen, welke gebruikt worden voor het snijden van grammofoonplaten, is meestal gerealiseerd door de snijnaald in beweging te brengen door een beweegbare ijzeren magneet of een beweegbare spoel. De snelheid waarmee de naald vibreert (gemeten ten opzichte van zijn evenwichtspositie) is recht evenredig met de amplitude van het op te nemen signaal.

Tip

Apparatuur standby schakelen
Buizenversterkers zijn bij uitstek apparaten die men uitschakelt na gebruik, met het oor op de levensduur van de buizen. Menig solid-state apparaat zal echter continue aan de stroom hangen, wat in sommige gevallen direct verband houdt met de vereiste (lees: lange) opwarmtijd. 

Muziek- en filmrecensies

Patrick Watson - Wooden Arms (CD) 
De stem is wel het meest persoonlijke muziekinstrument. Voor de uitvoerende, maar ook voor de luisteraar. Als een stem je tegenstaat haak je meestal snel af. Wonderlijke ervaring dat me dat bij het nieuwe album van Patrick Watson niet gebeurde. Het is dan ook een uiterst interessante plaat.    

British Sea Power - The Man of Aran (CD + DVD)
Orgelmuziek luister je in de kerk. De combinatie van direct geluid en akoestiek die je daar hoort, en die de ervaring zo ongelooflijk emotioneel maakt, is bijna niet vast te leggen in een opname.

Sergeij Prokofiev - Oorlog en Vrede (DVD-Film) 
Met een behoorlijke portie pretenties moet Sergeij Prokofiev zich tot het componeren gezet hebben van een opera naar het magistrale epos "Oorlog en Vrede" van Ruslands grootste romanschrijver, Leo Tolstoi.    

Lake Tahoe (DVD-Film)
Een statisch leeg beeld van een uitgestorven straat in een slapend Mexicaans plaatsje. Na een seconde of vijf verschijnt er iemand links in beeld, en beweegt zich langzaam naar de andere kant van het scherm. De camera draait nog een seconde of vijf door, dan gaat het beeld even op zwart. Het leven in een notendop. Deze vorm wordt in Lake Tahoe van de jonge regisseur Fernando Eimbcke consequent volgehouden.