Dinner for Two
Smaakt naar meer
Een profeet is het minst gewaardeerd in eigen land. En dit lijkt ook voor Jasper van `t Hof te gelden. De nu 53 jarige, in Enschede geboren, toetsenist is niet alleen weinig gewaardeerd in Nederland, hij is hier ook vrij onbekend. In ons omringende landen zijn concerten van Van `t Hof snel uitverkocht en verkopen zijn platen als broodjes.
Vanaf een leeftijd van een jaar of 5 zat de kleine Jasper al achter de piano en vanaf zijn 16de begon de liefde voor de vrijheid die jazz in zich heeft... Later legt hij zich ook toe op de elektrische varianten van de piano en verdient daar internationale erkenning voor.
Je kunt Jasper van `t Hof niet vastpinnen op een stijl. Hij is geen jazz pianist, geen rock toetsenist of avantgardist. Een heel brede muzikale interesse en bijbehorend vakmanschap laten Van `t Hof in alle mogelijke muzieksoorten zijn eigen stempel drukken. Zo is hij ook de motor achter Pili Pili, een Euro-Afrikaans gezelschap dat al sinds 1983 volle zalen trekt.
Op Dinner For Two speelt Jasper samen met saxofonist Bob Malach. Malach, geboren in Phiadelphia is een oude rot in het vak en heeft met enorm veel grote namen meegespeeld. Lou Rawls, Patti LaBelle, Stylistics, Stanley Clarke, Stevie Wonder, Madonna enzovoort. Een muzikale duizendpoot dus die veel tijd in studio`s doorbrengt.
Een duo van piano en tenorsax kan na verloop van tijd een luistervermoeidheid teweeg brengen. Zo niet op Dinner For Two. Het album opent gelijk al sterk met Two Man Band wat op het eerste gehoor wat melancholisch klinkt, maar een belofte inhoudt door de accenten in het hoogste piano register. In het middendeel zijn harpachtige piano klanken de achtergrond voor Malachs fraaie tenor geluid.
Het titelstuk van de CD kent de typische Van `t Hof stijl die gekenmerkt wordt door stoccatos, puntige toetsaanslagen. Let vooral op de percussieve linkerhand van Jasper op de Steinway. In dit nummer is duidelijk te horen dat Van `t Hof zich ook met de opname heeft bemoeid. Het resultaat is dat je voor een Hfl. 40,= een echte Steinway in de kamer kan hebben. De improvisatie op piano in het midden van het nummer is van een ingehouden klasse waarbij je met moeite je voet kunt stilhouden.
Als we een sprong maken naar het zesde nummer op de CD, Cheerful Mess, komen we uit bij een bluesachtig thema. Sterke accoorden aan de linkerkant en een fraai lopende rechter waarna Malach en Van `t Hof unisono weer naar het thema toewerken.
Brought Way is een langzaam stuk dat toch anders loopt dan je zou verwachten. Muzikale grapjes en plotselinge wendingen maken het boeiend. De opname is weer mooi droog, zonder allerlei galm en realistisch en de sax staat naast de piano. De dynamiek van een Steinway komt ook goed tot zijn recht.
Al met al een CD die een goed beeld geeft van de bijzondere toetsenist die Jasper Van `t Hof is. Soms is het wat zoeken in de platenhandel omdat ze niet weten in welke bak ze Jasper moeten stoppen, maar als je hem gevonden hebt dan kom je er terug.
