REVIEW

Doelen CD Volume 2 (deel 1)

Dr. Longbeard & Marja | 18 maart 2002

Leonardo Amuedo – Angel de la Guardia

Net als vorig jaar wordt ter gelegenheid van de Doelen Lente Hifi Show een speciale CD uitgebracht. Dit jaar zelfs een dubbelaar! Een studio CD en een live CD met opnames van de concerten van de Show in 2001 in de Doelen.

Het initiatief van zowel de Show als de CD ligt bij Tom Gosselaar (www.tomusic.nl) in samenwerking met het dynamisch duo Frits Landesbergen / Jeroen de Rijk, werkend in Baileo (www.baileo.nl). Het project voor 2002 is rond de gitarist Leonardo Amuedo gebouwd. Rob van Kreeveld achter de piano, Frits Landesbergen vibrafoon, Jeroen de Rijk percussie, Hans Eijkenaar drums en Jimmy Haslip op de zessnarige bas. Om de muzikale kwaliteiten van dit sextet kan dus niemand heen. Degene die vorig jaar de concerten met deze bezetting in de Doelen heeft gehoord weet wat de combinatie kan – in ieder geval live.

In een studio klinkt wordt alles toch anders. Er is geen directe interactie met het publiek, er is meer spanning omdat het toch binnen redelijke tijd op de band moet staan en dan is er uiteraard nog de ‘nabehandling’. Overdubs, compressie, dithering, noem maar op. Alles om een zo fraai mogelijk product af te leveren. En dat is met deze CD gelukt. De opnames zijn schoon en helder door het gebruik van heel weinig compressie. Ter recensie is copy van de CD master gebruikt op een normale Sony CD-R. Het mag voldoende bekend zijn dat een copy toch anders klinkt dan een persing dus hoe de ‘echte’ CD straks klinkt is nog even de vraag. Maar uitgaande van de uitstekende kwaliteit die de copy al laat horen, zit het met de ‘echte’ wel goed.

Dan de muziek zelf. Het openingsnummer is ‘Barcelona’ wat met een grote klap door Jeroen de Rijk op een conga start. Doeffff, dat begint goed. De ronkende bas van Jimmy Haslip en de gitaar van Leonardo nemen daarop de leiding met sfeervolle piano accoorden daaronder. Op het moment dat de vibrafoon van Frits Landesbergen inzet komen herinneringen aan de ‘oude’ Steps Ahead boven. De electrische gitaar speelt een lieflijke melodie en in retrospect is het openingsnummer eigenlijk het sterkst.

Niet dat ‘Golden Dreams’ nu minder is, maar het is jammer dat de vocaal van Leonardo niet verder is doorgezet; slechts een enkele maat lang humt Leonardo mee. De langzame bossa laat duidelijk de goede opnametechniek naar voren komen met een close genomen acoustische Spaanse gitaar. De heldere percussie maakt het beeld breed en diep. Het hierop volgende titelstuk ‘Angel de la Guardia’, doet een beetje Frissell achtig aan, vooral de overdub van Leonardo’s gitaar. Verfrissend en elegant begint het stuk met gitaar en lichte percussie een aanstekelijk thema dat in loopjes herhaald wordt. Het tweede deel speelt Leonardo met electrische gitaar over de eerdere dub van de spaanse gitaar wat een warm en tegelijk subtiel effect heeft.

‘Mil anos Despues’ – duizend jaren later - opent met de typische bijklanken van de stalen snaren op een acoustische gitaar in dit solostuk. Ook hier weer een close miked opname. Leonardo’s stem vormt hier en daar een zachte begeleiding net als zijn ademhaling – heel ‘klein’ en fragiel.

‘Mistura’ heeft een meer zwoele Latin sfeer, maar mist een beetje ‘pit’. Het nummer kabbelt zachtig voort zonder direct te boeien. Ook het tweede deel waar Rob van Kreeveld nog wat snelle noten laat horen trekt het niet boven het gemiddelde uit. Heel anders is het duet ‘Corporal’ dat het leukste nummer van de CD is. Jeroen doet aan body slapping en begeleidt zo Leonardo met als gevolg en zeer dynamisch stuk. Fraai opgenomen en klein gehouden. Aan het eind van de opname moet Jeroen behoorlijk rode wangen hebben gehad! Dit nummer is het bewijs dat Less zeker More is en nog spannend ook.

Aan de andere kant van simplisme staat de complexiteit van het up tempo stuk ’12 Diaz’ waar alle muzikanten behoorlijk hebben zitten tellen. ‘Sooner or Later’ is een weer een up tempo Latin compositie waar de vibrafoon de leiding neemt gevolgd door gitaar. Het geheel is een heel mee-fluitbaar stuk geworden. Na deze vrolijkheid is het contrast met ‘Encuentros’ – ontmoetingen - fors. Dit nummer is een beetje droef maar door de eenvoud weer boeiend. Welke ontmoetingen zullen bedoeld zijn?

En dan een moeilijke; ‘On the Amsterdam Canals’. Het best kan dit nummer omschreven worden als een knappe interpretatie van een afschuwelijk nummer waarbij vooral de eerste 55 seconden tellen. Gauw door naar ‘Otonal’ Een zeer dynamisch nummer waar in ieder geval de beluisterde copy van de CD moeite mee had. Een vergelijk met de CD in andere CD spelers bevestigde dit. De geperste versie zal dit euvel waarschijnlijk niet hebben. Het nummer zelf is een rustig samenspel tussen gitaar en bas met kleine drum en percussie accenten en is boeiend om te volgen.

En dan sluit ‘Universal’ het studio deel van de Doelen CD af met een lullaby. Een lieflijk stuk dat na een lange gitaar solo verder gaat met een zachte bas en brushes. Een waardige afsluiting van een bijzondere CD. Een ieder die de Doelen Show dit jaar bezoekt moet hem in ieder geval meenemen.


EDITORS' CHOICE