Far Side of the World
Een van ‘s werelds best verdienende en in Europa meest onbekende artiest is ongetwijfeld Jimmy Buffett. Na aanvankelijk door de gevestigde platenmaatschappijen aan de kant de zijn gezet is hij er al vroeg achter gekomen dat je beter de zaken in eigen hand kan nemen. En niet zonder succes. Een enorme groep vaste fans die a la de aanhangers van de Greatfull Dead – Deadheads – als Parotheads al zijn concerten bezoekt uitgedost in de meest vreselijke Hawaii shirts. En om de verbondenheid met de fans te behouden heeft Buffett een reeks cafes geopend onder de naam Margaritaville. Dagelijks is hij ook nog te horen op de Internet radio zender www.radiomargaritaville.com waar naast zijn eigen muziek ook nummers van geestverwanten te horen is.
Buffett’s muziek is een mengsel van Nashville country en Caraibisch. Het resultaat is een vrolijke mix, uitstekend gemusiceerd, en voorzien van teksten die soms hilarisch zijn als bij Zappa en soms tot nadenken stemmen. En altijd is er wel een verwijzing naar Buffetts andere liefhebberij zeilen en vliegen. Wonend of in Portland, Main of Nantucket, Massachusetts en regelmatig vliegend in zijn oh zo jaloersmakende Catalina Flighboat laat Buffett ons deel nemen aan zijn leven.
Zijn laatste CD uitgave, inclusief wat leuke enhanced video filmpjes, heeft als basis een reis die de familie Buffett in 2001 heeft ondernomen van het vasteland van Europa via Corsica en dwars door Afrika van noord naar zuid. Uiteraard per boot, vliegtuig en landrover.
Frappant is dat de release van het album die eerst gepland was voor October 2001 is uitgesteld door de gebeurtenissen van 11 september. Ook de hoes is aangepast. Op de geplande hoesfoto stond Jimmy afgebeeld met een Palestijnse shawl om op een kameel ergens in Marocco.
Speelde op eerdere albums Buffett en zijn begeleidingsband de Coral Reefers meestal eigen Buffett composities, op Far Side of the World worden vijf van de totaal 12 stukken aangeleverd door anderen. Het openingsnummer ‘Blue Guitar’ is van de hand van Roger Gurth en gitarist Peter Mayer en doet denken aan ‘Graceland’ van Paul Simon. Een aparte bijkomstigheid van Buffett’s muziek is dat het heel vaak in je hoofd blijft hangen. Een voorbeeld is track twee, ‘Mademoiselle (voulez vous danser)’ van Lennie Gallant. Dan volgt er een typisch Buffett stuk ‘Autour de Rocher’ wat verhandeld over vervlogen blije tijden op het eiland St. Bart in de Caraiben. Voer voor de “hoofdradio” is het Hugh Prestwood stuk ‘Savannah fare you well’ en het eveneens aan Buffetts vrouw opgedragen Bruce Cockburn nummer ‘All the way I want you’. Na deze ingetogen tracks gooit de band alles los in ‘Last Man Standing’ wat sterk aan bepaalde songs van Little Feet doet denken. ‘What if the Hokey Pokey is All it Really is About’ is weer een van de typische Buffett songs met een knipoog terwijl ‘Altered Boy’ weer sterk autobiografisch is en Buffetts uitgekomen jongens dromen via de ogen van Peter Pan relativeert. Het volgende nummer is af te raden in de auto te draaien. Het is Sonny landreth’s ‘USS Zydekoldsmobile’ een road-zydeko die sterk de neiging geeft het gaspedaal tot de bodem in te drukken. Heerlijke swamp-zydeko-rock die verhaald over de feesten tijdens Mardi Gras en het dansen op de achterklep van de ’82er Oldsmobile. Het op een na laatste stuk is het titelnummer dat verhaalt over de reis die de Buffetts maakten en weer met de relativering van reizen en werken. En dat het doorbrengen van einig tijd in Africa en bijvoorbeeld het leren gitaarspelen aan Masai Buffett doet beseffen hoe gelukkig hij is, deelt hij in ‘Tonight I Just Need My Guitar’. Een aanrader deze CD.
MBD 2005 – enhanced CD
