Veni, vidi, vici!

Gedurende mijn bezoek aan de Duitse deelstaat Baden Württemberg word ik door mijn 18 jarige Duitse neef uitgenodigd om een ritje te maken in zijn Volkswagen Passat Stationwagen. Bij het instappen wijst hij me op het achterste gedeelte van de auto. Daar ontwaar ik eindversterkers, een 30 cm woofer en twee luidsprekerunits met daarin een hoge en een middentonen weergever. Terwijl ik mijn hersenen pijnig met de vraag van welke muzieksoort hij ook al weer houdt start hij de motor en vergaat de wereld. Ik zie af van een poging om mijn stem boven het geweld uit te laten komen en trek in plaats daarvan vragend mijn wenkbrauwen op. Hij knikt begrijpend en brult een naam die ik niet kan verstaan. Dan volgt er iets als “Drum and bass”. Ik knik bevestigend, zoek tevergeefs in mijn zakken naar de oordopjes die ik reserveer voor sommige live concerten en kan met moeite de neiging onderdrukken om mijn handen tegen mijn oorschelpen aan te duwen. Al mijn vooroordelen tegen subwoofers steken acuut de kop op en ik vraag me in vertwijfeling af waarom ik in godsnaam zo gek ben geweest om Rob Wilms van Dé Hifiwinkel te vragen mij in het kader van een recensie tijdelijk een subwoofer ter beschikking te stellen. Tenslotte staan er in zijn winkel nog genoeg andere componenten die voor een recensie in aanmerking komen.

Wanneer Rob enkele weken later de subwoofer af komt leveren hebben mijn oren zich gelukkig hersteld en is de ervaring met het Amerikaanse Pyle car audio ver weg gezakt in een donker hoekje van mijn geheugen waar ik, zelfs wanneer ik dat zou willen, geen beroep meer op kan doen. Een heel enkele keer heeft ouder worden zo zijn voordelen. Terwijl hij de transportdoos van de Sonus Faber Gravis tilt en de beschermende stoffen zak verwijdert bedenk ik me dat het er nu dan toch van zal moeten komen. Na jarenlang met diverse typen vloerstaanders gespeeld te hebben ben ik op een gegeven moment overgestapt op de Sonus Faber Concerto monitor luidsprekers en ik ben nog steeds verliefd op het geluid van deze “bella donna’s” waarin detaillering, focussering / plaatsing, een fijnzinnig hoog en een prachtig middengebied centraal staan. Wat betreft de bas heb ik bewust gekozen voor kwaliteit in plaats van kwantiteit.

 Hoewel ik subwoofers altijd beschouwd heb als een onderdeel van een home cinema opstelling, moet ik toegeven dat ik in mijn omgeving een aantal sets ken waarbij het inzetten van een subwoofer tot een fraai resultaat geleid heeft. Desalniettemin heb ik, gesteld als ik ben op het specifieke monitor geluid, de argumenten van die audiofielen steeds weggewimpeld. Dat deed ik vaak met de opmerking dat ik het gebruik van een subwoofer in mijn systeem pas wilde overwegen wanneer de fabrikant van mijn eigen speakers een specifiek op deze weergevers afgestemde subwoofer zou ontwikkelen. Daarbij ging ik er van uit dat dit waarschijnlijk nooit zou gebeuren. Nu Sonus Faber na twintig jaar toch een dergelijke weergever in zijn pakket opgenomen heeft kan ik er niet langer onderuit en kijkend naar het (voor een subwoofer) fraai gestyleerde apparaat dat ik naast de Concerto zie staan, moet ik bekennen dat ik toch wel nieuwsgierig begin te worden en dat ik eigenlijk zelfs uitkijk naar de luistertest. Ave Caesar! Morituri te salutant!