REVIEWB&W

Rothwell Attenuators

René van Es | 16 februari 2003 | B&W
Rothwell_attenuators_16-2-03Naar mijn bescheiden mening is één van de grootste blunders in de audiogeschiedenis het tot standaard verheffen van het uitgangssignaal van CD spelers tot 2 Volt. Op papier was dat zo aardig, weinig ruis, een robuust signaal en lage uitgang impedantie waardoor een gemakkelijke aanpassing op een versterker kon worden bereikt. In de 80’er jaren lag de gevoeligheid van versterkers zo rond de 150 tot 250 mV aan de ingang. Daardoor ontstonden er twee problemen, CD spelers overstuurden de ingang met als gevolg veel vervorming. En het tweede probleem is dat volume regelaars nauwelijks open gedraaid kunnen worden. Het staat “op 9 uur” al veel te hard. Tel daar bij op dat potentiometers juist in het lage bereik de nodige kanaalongelijkheid kennen en iedereen snapt waar de kneep zit. Langzaam maar zeker is er een verschuiving gekomen in de gevoeligheid van de ingang van versterkers naar 0,775 Volt (line niveau) wat althans een deel van de ellende weghaalde. Maar nog altijd is het regelen van het volume een crime. Zelf heb ik dat voor mijn tuner die 1,5 Volt afgeeft opgelost met een Musical Fidelity X-10D, waar ik een weerstandsnetwerkje in heb gezet. De versterker is ooit aangepast door de leverancier, mijn toenmalige d/a converter maakte het namelijk nog bonter en leverde 3,5 Volt aan de uitgang. Tegenwoordig speel ik met een M-Audio Superdac 2496 die maar liefst 7,75 Volt afgeeft! Althans aan de XLR uitgang. De cinch uitgang levert 2 Volt maar klinkt een stuk minder fraai. Het is lopen op de toppen van je tenen.
MERK

EDITORS' CHOICE