REVIEW

Eastern Lane

Jan Luijsterburg | 02 juli 2003

Eastern Lane - Shades of Black

Eastern Lane - Shades of BlackPopmuziek is haar jeugdige imago al lang geleden kwijtgeraakt. Maar gelukkig zijn er nog altijd jonge mensen die zich met tomeloze energie en spontaniteit in dit medium uitleven. Zoals de jonge gastjes van Eastern Lane, tussen de 16 en 18 jaar oud, uit het volkomen isolement van het Engelse plaatsje Burwick-Upon-Tweed, dicht bij de Schotse grens. Niet bepaald het centrum van de muziekscene.

Hun eerst CD werd opgenomen in een verlaten station terplekke. Lekker direct, ongepolijst, een frisse douche. Met eenvoudige muzikale middelen, de jongens zijn zeker geen virtuozen op hun instrumenten. Een paar accoorden, in de ballads eenvoudig pianospel. Maar de timing is altijd raak, ontzettend soepel en zelfverzekerd. Alsof het niet anders kan. Zoveel muzikaliteit werkt erg aanstekelijk. En zanger Derek legt veel gevoel in zijn geknepen stem.

De tien liedjes en een kort instrumentaaltje zijn op zijn zachtst gezegd zeer gevarieerd. Er zijn een aantal luide rammelsongs, waarin de invloeden die de band op hun site (www.roughtraderecords.com/index.html?eastern_lane.html) noemt hoorbaar zijn: Pixies, Stooges, Velvet Underground, Joy Division. Bovenal zijn The Strokes niet onopgemerkt voorbijgekomen, ook zo`n wonder van elke klap heel erg raak. Ook de invloed op de andere nummers is Amerikaans van oorsprong: Carter Family, Johnny Cash. Ingetogen, gospelachtige samenzang, begeleid door een akoestische gitaar of piano. Eastern Lane schakelt moeiteloos tussen uitbundigheid en verstilde melancholie.

Eastern LaneDe plaat begint ijzersterk met het felle, Strokesachtige Dead July, neemt na nog een paar heftige, melodieuze songs gas terug in het prachtige The Royal Way. Dan weer vol voorwaarts in Holy Arms en Looking for Roses. Humard is de enige misser, een melodieloos nummer dat nergens naar toe gaat. En dan gaat het tempo voor de laatste drie nummers drastisch omlaag. Het wordt stil en intens, met kampvuur-op-de-prairie spiritualiteit. Er is No Salvation, en het slotnummer herhaalt veelvuldig "Here in the darkness, you can hear the black." Zwart, schaduw, duister, handen, de beelden in de teksten van Eastern Lane zijn beperkt, maar ook redelijk universeel. Ze zijn prettig vaag, en soms van een enigszins naïeve onhandigheid die alleen maar bijdraagt aan de jeugdige charme van het bandje.

Eastern Lane, als ze doorgaan in de muziek zullen ze beter gaan spelen en complexere composities afleveren. Zo puur en onbevangen als op deze plaat zullen ze echter nooit meer klinken. Je bent maar één keer zestien. Dat is in bepaalde opzichten wel jammer te noemen. Wat een heerlijk plaatje.

Over de CD:
11 tracks, bruto speeltijd 73:03, netto ongeveer 43 minuten, want na het laatste nummer volgt een heel lange stilte en uiteindelijk een paar minuten feedback herrie, van het type waarin Sonic Youth meer uitblinkt.
Website band: www.roughtraderecords.com/index.html?eastern_lane.html
Label: Rough Trade / Cycle www.roughtraderecords.com
Distributie: De Konkurrent www.konkurrent.nl


EDITORS' CHOICE