Eberg - Plastic Lions

Het gaat slecht met de platenmaatschappijen, zo hoor je vaak, en daarom wordt men steeds voorzichtiger met het uitbrengen van nieuw talent. In zo`n tijd is het mooi dat de kleine doe-het-zelver toch nog dwars door alles heen boven komt drijven. Hoewel een houten kistje kan helpen is het gelukkig toch de muziek die het hem doet. Goed dat er kleine, avontuurlijke labeltjes zijn.

Eberg is een eigenzinnig muziekmaker uit IJsland, die zijn thuis in elkaar gezette dingen wilde laten horen aan zijn vrienden. Hij zaagde, timmerde en schilderde de verpakking van  zelfgekopieerde CD-R`s, compleet met scharnier, en viel voldoende op om een distributie in wat conventionelere, minder arbeidsintensieve verpakking voor elkaar te krijgen. Plastic Lions, met een kinderlijke hoestekening die meer van een beer weg heeft, maar op de website (www.eberg.net) blijkt te blaffen.

Het knutselen beperkt zich niet tot de verpakking. Ook het instrumentarium is deels van eigen hand. Op zijn genoemde, bijzonder plastisch vormgegeven website kun je zelf leren de `eharp` te bespelen. Ik weet niet of het instrument dat we horen er net zo uitziet als het met snaren bespannen klerenhangertje op de site, maar het klinkt wel echt harpig.

Eberg combineert computergefröbel met akoestische instrumenten als gitaar en stem. Hoewel hij die laatste vaak elektronisch bewerkt en tot vrouwenhoogten opvoert. Maar uiteindelijk zijn het gewoon mooie liedjes, op een originele manier verpakt. Onderling erg verschillend ook, zodat Eberg zich aandient als een moeilijk grijpbaar fenomeen.

I cannot ask you to live in a flat, stelt hij herhaaldelijk in het gelijknamige openingsnummer. De diepe bedoeling achter deze boodschap is raadselachtig. De harpgeluiden zijn dominant aanwezig, ijl en bijzonder sfeervol, net als op het tweede nummer Smoker in a film. Met dat nummer kunnen we op de site meespelen. Er zijn lome beats en elektronische bubbelgeluidjes die veel nummers een beetje een `Bristol-feel` geven (Portishead, Tricky, Massive Attack). Andere associaties zijn Noord-Europese bands als Notwist en Royksopp. De meer elektronische nummertjes doen me aan het Schotse ambientduo Boards of Canada denken, de rare stemmetjes en effecten soms aan Aphex Twin (maar dan lief). StupidHappySong is sprekend Beck, terwijl bij het prachtige ballad Single drop from Sea de gelijkenis met Radiohead niet te missen is. Veel gesampel, maar ook een akoestisch lofi liedje op de gitaar ontbreekt niet, want Eberg heeft een `Analogue brain`.

Alle genoemde vergelijkingen betreffende persoonlijke favorieten, oftewel: Eberg verblijft erg op mijn golflengte. Totaal verschillende stijlen worden samengesmolten tot een heerlijke cocktail. Een origineel smaakje, ook al zijn de ingredienten bekend. `Heel, heel erg mooi`, stelt de Konkurrent in het persbericht. Daarin hebben ze heel, heel erg gelijk.