In Harmony`s Way

Dit stukje dankt haar bestaan aan de enthousiaste toewijding van mevrouw Clara Salina uit Italie. Zij verzorgt de PR voor bassist Jeff Berlin inEuropa, en kwam zo ook bij Hifi.nl aan de digitale deur.

Jeff Berlin is een basgitarist uit New York die bepaald niet vies is van cross-over. Hij namen platen op met George Benson, The Brecker Brothers, Bill Bruford, Pat Metheny en John McLaughlin, trad daarnaast op met onder meer Billy Cobham, Jermaine Jackson, Issac Hayes, Yes, Allan Holdsworth, Toots Thielemans, Larry Coryell, David Liebman, Arturo Sandoval, Mike Stern en Bill Frisell, en jamde met Rush en Van Halen (die hem graag in de band wilden hebben). Hij wint de ene prijs na de andere en wordt op zijn
instrument gezien als de opvolger van Jaco Pastorius. Kortom, Jeff Berlin is geen kleine jongen.

Harmony`s Way, zijn vierde soloplaat, is zijn eerste pure jazzplaat, waarmee hij de fusion vaarwel lijkt te zeggen. De CD werd eerst in eigen beheer uitgebracht, verkocht via de eigen website, en is nu dus ook via het Italiaanse labeltje J.Jazz verkrijgbaar. Soloplaat is eigenlijk overdreven gesteld, want we horen vele anderen. Berlin schreef alle muziek en is de drijvende kracht in zijn trio, naast hemzelf bestaand uit pianist Richard Drexler en drummer Danny Gottlieb. Meest opvallende gastsolisten zijn Gary Burton op vibrafoon, Dave Liebman op sax en gitarist Mike Stern. Slechts op drie van de negen stukken is het trio zonder gasten te horen, en dat zijn bepaald niet de slechtste. Goed nieuws dus dat de aangekondigde volgende CD volledig door het trio volgespeeld wordt.

De muziek, ik kan het niet helpen, doet me meteen aan hifibeurzen denken. Prima opgenomen, drukke recht-voor-zijn-raap jazz, technisch razendknap en tot in de details verzorgd. Beetje freaken af en toe, maar ook erg verantwoord. Dave Liebman geeft daar een forse Ornette Coleman touch aan mee. Wat de muziek mist zijn gedenkwaardige thema`s, melodie heeft duidelijk niet de prioriteit. Grooven wel, het blijft een bassist. Dit is niet echt een bezwaar doordat het niveau van musiceren de aandacht toch wel vasthoudt.

Hoewel het de CD van een bassist is, betekent dit niet dat de bas continu op de voorgrond staat. Berlin toont naast zijn solistische vooral ook zijn kwaliteiten als begeleider. En als er echt als bassist gesoleerd gaat worden, pakt pianist Richard Drexler een grote akoestische bas ter hand om het `eigenlijke` baswerk, daar diep beneden, voor zijn rekening te nemen.

De CD is in de jazzwereld unaniem erg positief beoordeeld. Het is muziek waar je van moet houden, veel te druk om als achtergronddecor te kunnen dienen. Zoals een amerikaanse recensist het zei: `Simply stated, In Harmony`s Way is all about groovin` in the fast lane.` Zo is dat.

Aanvullende informatie:
CD
9 tracks, 64:41
J.Jazz 001
www.jeffberlin.com
fragmenten te beluisteren op
http://www.nicolosiproductions.com/dettagli/Jeff_Berlin.htm