Jean Claude Brisseau is een regisseur van een oeuvre dat buiten Frankrijk nauwelijks te zien was. In 2003 werden bijna al zijn films vertoond tijdens het Filmfestival Rotterdam, waaronder de toen kersverse Choses secrètes. Een film waar meteen al een schandaleus sfeertje rond gecreeerd werd, vanwege de nogal grote hoeveelheid seks. Volgens sommigen is Brisseau een oude vieze man, maar dan kijk je toch wel met een erg beperkte blik naar zijn rijke, duistere film.
Wat de erotiek betreft valt de film met de deur in huis. Begeleid door loodzware passiemuziek zien we minutenlang een naakte vrouw in een combinatie van masturbatie en een extatische dans. Magere Hein, die later terugkeert, kijkt toe bij dit prachtig gefilmde schouwspel in buitenaardse atmosferen. Uiteindelijk wenkt de camera, overstemt moderne dansmuziek de passie en blijken we ons in een nachtclub te bevinden. Het schuchtere barmeisje Sandrine bewondert Nathalie, de danseres die alle mannen gek maakt, en gaat bij haar in de leer. Macht krijg je door mannen het hoofd op hol te brengen en ze dan te laten bungelen. Het is vooral een kwestie van durven. In het openbaar masturberen is slechts een oefening.
Om het geleerde verder in de praktijk te brengen verplaatsen ze de activiteiten van de nachtclub naar een groot bedrijf. Doel is de mysterieuze, ongenaakbare Christophe. Hij is de zoon van de doodzieke directeur en staat op het punt een gigantische erfenis te incasseren. Op weg naar de top vallen de nodige slachtoffers. Menens wordt het als Christophe daadwerkelijk in beeld komt. Hij is een totaal geperverteerde geest, die ondanks zijn jonge leeftijd al dermate veel beleefd heeft dat gewone seks hem niet meer opwindt. Zijn kicks vereisen wat heftiger prikkels. Hij blijkt in het spel van de dames een klasse te hoog gegrepen. Baas boven baas. Een dramatische afloop is dan ook onafwendbaar.
De film kent een heel bijzondere sfeer, waarin naadloos geschakeld wordt tussen een realistische en een melodramatische, verheven en onheilszwangere stijl. De surrealistische orgieen doen sterk denken aan Eyes wide shut, de laatste film van Stanley Kubrick.
Hoewel erg zinnelijk gefilmd beroert Choses secrètes vooral ook het denken. Brisseau wil de kijker duidelijk niet alleen vermaken met spannende vrouwelijke seksualiteit, maar vooral belangrijke kwesties aan de orde stellen. Een wereld beheerst door erotische machtsspelletjes, waar helemaal niemand gelukkig van wordt. Mensen die elkaar alleen willen gebruiken om er beter van te worden, of zelfs puur uit verveling. Af te doen als ouderwets gemopper van een oude man die zich niet meer kan vinden in de hedendaagse wereld, maar hij maakt wel een krachtig punt. De verheven pracht en praal roept een decadente wereld van de Romeinen in herinnering. Brisseau lijkt te betogen dat wij de nieuwe Romeinen zijn, een cultuur in verval die aan zijn eigen oververzadiging ten onder gaat.
Ondanks het succes tijdens het filmfestival bereikte de Choses secrètes de Nederlandse filmhuizen niet. Gelukkig is er nu deze DVD, zodat iedereen alsnog kennis kan nemen van deze bijzondere film. Er is best een en ander op aan te merken. De actrices lijken eerder op grond van hun uiterlijk dan van hun acteerkwaliteiten gekozen. Het wat houterige spel stoort echter niet: het draagt bij aan de plechtige, niet-realistische sfeer. De fotografie is prachtig, en de donkere tinten komen op de DVD uitstekend over. Wel zijn er wat beeldbeschadigingen te zien, ondanks dat het hier een recente film betreft.
De uitgave van het nieuwe label Art films, gedistribueerd door Filmfreak, is sober. Extra’s ontbreken, en het hoesje bevat enige slordigheden. Zo is het beeldformaat niet als aangekondigd anamorf breedbeeld, maar het klassieke Academy formaat: 4:3. Dat is het originele formaat van de film, dus heel correct gedaan, er is gelukkig niet geknipt in het beeld. Dus op breedbeeldtelevisie vooral bekijken met balken aan de zijkanten, de mooie dames oprekken tot beeldvullend formaat is pas echt zonde. Bij de onvermijdelijke aanduidingen van de Kijkwijzer, leeftijd 16, spinnetje en een mannetje dat zo te zien smerige praat uitslaat, ontbreken wonderlijk genoeg de voetjes.
Aanvullende informatie:
Speelduur: 112 minuten
Regie en scenario: Jean Claude Brisseau
Productie: Jean Claude Brisseau en Jean-François Geneix
Camera: Wilfrid Sempé
Montage en production design: Maria Luisa Garcia
Muziek: Julien Civange, Bach, Purcell, Vivaldi e.a.
Met: Coralie Revel, Sabrina Seyvecou, Roger Mirmont, Fabrice Deville
Beeld: 4:3
Geluid: Stereo
Uitgave: Art film AFD003
Distributie: Filmfreak www.filmfreaks.nl
