REVIEW

Keane – Strangers

Jan Luijsterburg | 26 januari 2006

Voor een bandje met tot nu toe slechts één studio-CD op haar naam heeft Keane een imposante discografie. Singles, EP’s, live-opnamen en nu onvermijdelijk ook een DVD, een dubbele nog wel. Succes leidt tot uitmelken, zou je bijna denken. Als dat tot DVD’s als Strangers leidt mogen ze van mij, want zowel kwantitatief als kwalitatief wordt hier het nagenoeg maximale geboden.

Keane – StrangersHet materiaal op Strangers is in drie categorieen te verdelen. Een documentaire over de band, het titelnummer zou je kunnen zeggen, concertopnamen en overig beeldmateriaal, waaronder videoclips. Die componenten zijn op een bijzondere manier gelijkmatig over de twee schijfjes verdeeld. De film, ongeveer een uur lang en gemaakt door Ed Roe, is in tweeen geknipt.

Op het eerste schijfje wordt vooral het verleden van de band behandeld, op het tweede de uitputtende wereldtournee die volgde op het succesalbum Hopes and Fears. De documentaire is te bekijken in twee ‘modes’: interactief of gewoon. Interactief betekent dat er bij de verschillende muziekfragmenten die in de film aan bod komen een aantal opties in het scherm zichtbaar worden. Je kunt dan de film onderbreken om nader in te zoomen op een aspect van de betreffende song. Dat kan een volledige live-uitvoering zijn, een toelichting of de videoclip. Soms is er daarbij nog keus uit verschillende versies (Engels of Amerikaans) of zelfs een ‘making of’ van de clip.

Ed Roe is meer een enthousiaste fan met een camera dan een ervaren documentairemaker, maar de grote betrokkenheid compenseert cinematografische tekortkomingen. Grotendeels geschoten in stemmig zwart-wit ontstaat een mooi beeld van een band die na jarenlang zoeken bij toeval – onder andere door een opgestapte gitarist – een aansprekend eigen geluid vond, en daaruit voortkomend meteen wereldwijd succes. De kersverse sterren moeten er zelf duidelijk nog aan wennen, en zijn er zo te zien nog erg sympathiek en bescheiden onder gebleven. Dat het toeren niet zonder spanningen gaat en tot emotionele uitputting leidt wordt mooi getoond in het tweede deel van de documentaire.

Het ontbreken van de gitaar, en de grote rol van de hyperkinetische pianist Tim Rice-Oxley (met een gitaar kun je gek doen, maar met een piano niet minder, zo bewijst hij) maken Keane ook live tot een originele band. Met alleen een zanger, een drummer en die pianist op het podium wordt een breed geluid neergezet in 18 nummers uit een handvol concerten. Het geluid is uitstekend. Deze uitvoeringen doen (met dank aan een backing tape met bas en keyboard partijen) in niets onder voor de studio-opnamen en voegen daar een flinke dosis intensiteit aan toe. Tom Chaplin heeft een stem als een koorknaap, ook live, en de pathos die vaak op de loer ligt blijft binnen de perken. Bovendien zijn (delen van) een aantal nieuwe of onbekende songs opgenomen. Je moet er wel eventjes voor zoeken, want via de menu’s zijn alleen de documentaire en de concertfragmenten te vinden, niet de clips en andere verrassingen, waaronder een akoestisch mini-optreden en een duet met Rufus Wainwright. Deze origineel en met veel aandacht samengestelde DVD is een absolute must voor iedereen die Keane een leuk of meer dan leuk bandje vindt.


Aanvullende informatie:
Speelduur: 204 minuten
Beeld: 16:9; clips van wisselend formaat
Ondertitels: Engels, Frans, Spaans, Duits, Portugees
Label: Interscope/Island
Distributie: Universal
Website Keane: www.keanemusic.com


EDITORS' CHOICE