Het is in korte tijd zowat uitgegroeid tot een populair genre, de multiculturele komedie. Afgelopen jaren zagen titels als Shouf Shouf Habibi, Het Schnitzelparadijs, Bend it like Beckham en Jalla! Jalla! met veel succes het licht. Uit Duitsland komt Kebab Connection, een kolderieke film over de relatie tussen een jongen van Turkse komaf en een autochtoon Duits meisje, waarbij de prototypische culturele verschillen bron van aangenaam vermaak zijn. 
Kebab Connection begint als een kungfu-film die zich ontpopt als een bioscoopreclame voor King of Kebab, de broodjeszaak van de oom van aankomend filmmaker Ibo. Oom is aanvankelijk niet blij met de gewelddadige vingeroefening voor Ibo’s grote droom, de eerste Duitse kungfu speelfilm ooit, maar de commercial blijkt veel nieuwe klanten te trekken. Niet zo leuk voor de Griekse concurrent van de overkant, maar Ibo heeft al snel grotere zorgen aan zijn hoofd.
Zijn vriendin Titzi is namelijk zwanger, net nu ze een toelatingsauditie kan gaan doen voor de theateropleiding waar ze haar zinnen op gezet heeft . Ibo’s reactie, waarin hij duidelijk liet merken dat het einde van zijn zorgeloze leventje niet hetgeen is waar hij op zit te wachten, is niet bevorderlijk voor de relatie. Ook de omgeving is niet blij met de situatie: de vader van Ibo wil zijn zoon niet meer kennen, en de moeder van Titzi stelt haar dochter de gewetensvraag: ‘heb jij ooit een Turk achter de kinderwagen gezien?’ Ibo heeft het in ieder geval goed verziekt bij zijn vriendin, en heeft de rest van de film nodig om het, met veel vallen en opstaan, weer goed te maken.
Dat de logica van het verhaal en de psychologische uitwerking van de karakters ondergeschikt zijn aan de grappen is eigen aan het genre. Die grappen zijn soms wat flauw, maar vaker erg leuk. Het tempo is vlot, waardoor de film weghapt als een lekker broodje. Toegevoegde waarde is er vooral in een aantal dubbele lagen over film. De kungfu spotjes zijn fraai gemaakte, groteske persiflages op het genre, en de variant op de beroemde trappenscène uit Pantserkruiser Potjomkin is een vette knipoog naar de filmliefhebber. Het typische filmfenomeen dat alle personages dezelfde taal spreken (die van het beoogde publiek) wordt subtiel op de hak genomen. Nadat het me de hele film al lichtelijk irriteerde aan het feit dat alle Turken Duits met elkaar spreken roept Ibo’s vader tegen het eind kwaad naar zijn zoon dat hij altijd zal weigeren om Duits te praten. In het Duits. 
De film is een uitwerking van een oorspronkelijk idee van Fatih Akin, de regisseur van het veel wrangere Gegen die Wand. De DVD lijkt rijk voorzien van extra’s, benoemd met de termen ‘featurettes, deleted scenes en outtakes’ (Nederlands is een mooie taal), maar eigenlijk zijn het allemaal setopnames die weinig toevoegen aan deze uiterst plezierige film.
Aanvullende informatie:
Duitsland, 2005
Speelduur: 92 minuten
Regie: Anno Saul
Productie: Ralph Schwingel, Stefan Schubert
Scenario: Fatih Akin, Ruth Toma, Jan Berger, Anno Saul
Camera: Hannes Hubach
Montage: Tobias Haas
Muziek: Marcel Barsotti
Met: Denis Moschitto, Nora Tschirner, Güyen Kiraç, Hasan Ali Mete
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: Dolby digital 2.0
Uitgave: Homescreen
Website: www.kebabconnection.nl
