REVIEW

Angels of Light – We Are Him

Jan Luijsterburg | 25 oktober 2007

Michael Gira gaat `vrolijk` door met wat hij al 25 jaar doet: indrukwekkende albums maken. Vroeger als Swans, maar onder meer omdat hij af wilde van de reputatie die jarenlang oorverdovende optredens verzorgen opriep de laatste 10 jaar als Angels of Light. Beuken doet Gira nog maar af en toe. Op We Are Him laat hij een opvallend breed spectrum aan stijlen en sferen horen, maar zijn altijd intense grafstem bindt alles tot een geheel.

Zo begint het album opmerkelijk met drie sterke nummers in de in de popmuziek behoorlijk ongebruikelijke driekwartsmaat. Niet dat je er meteen van aan het walsen slaat, de ritmes zijn altijd stram en statig. De muziek is vaak Spartaans eenvoudig, niet meer dan een eindeloos herhaald patroontje of drone, als basis voor een half gesproken, meestal wat boze of op zijn minst verontrustende tirade, vol religieuze beelden. Soms is de sound keihard, als in opener Black River Song of het aan Nick Cave (anno The Birthday Party) refererende My Brother’s Man. Maar als gezegd: variatie is het sleutelwoord. Opvallend is het gebruik van allerhande folkloristische instrumenten, meegebracht door het gezelschap Akron/Family, dat net als op voorgaande Angel of Light albums de basistracks mee inspeelde. Grappig is dat ze de instrumenten op een totaal onfolkloristische manier gebruiken.

Naast de vertrouwde aan duivelsuitdrijvingen grenzende intensiteit (het titelnummer!) is er ook veel lucht. Gira doet aan gospel, blues en country, soms op het melige af. Not Here/Not Now, een duet met Siobhan Puffy, klinkt als Leonard Cohen, Joseph’s Song als Lou Reed. Op het ontroerende Sometimes I Dream I’m Hurting You doet Gira een geslaagde poging tot mooi zingen, alvorens het nummer te laten exploderen in een orkaan van noise. Na wat vrolijkheid die voor mij niet had gehoeven sluit het album af met twee traag voortschuivende prachtstukken, want spanning opbouwen met bijna niets, dat is nog steeds de grote kwaliteit van Gira.

Op je 53ste kom je niet ineens met totaal andere muziek dan je je hele leven gemaakt hebt. Michael Gira slaat wel wat nieuwe wegen in, maar verzuimt niet ook zijn typerende eigen geluid te verdiepen. Dat is met zijn staat van dienst een enorme verdienste; zijn gedrevenheid is na al die jaren onaangetast. De opnamen hadden wat meer ruimte mogen hebben – het geluidsbeeld is vrij steriel, wat enigszins wringt met de organische wijze van muziek maken. Het schilderij van Deryk Thomas dat de hoes siert (eerder schilderde hij ook de konijntjes op Swans albums White Light from the Mouth of Infinity en Love of Life) contrasteert lekker met de inhoud van het doosje.


Aanvullende informatie:
12 tracks, speelduur 55:51
Label: Young God Records
www.younggodrecords.com
Distributie: de Konkurrent
www.konkurrent.nl


EDITORS' CHOICE