REVIEW

Lou Donaldson - Alligator Bogaloo

Jan de Jeu | 13 maart 2008

Alt saxofonist Lou Donaldson heeft niet alleen met grootheden als Thelonious Monk, Art Blakey en Charles Mingus gewerkt, maar heeft ook als leider zijn sporen verdiend. In zijn solo’s zijn altijd al gospel en blues sporen te bespeuren geweest die een voorbode vormden voor de soul-jazz van de zestiger jaren.

Lou Donaldson - Alligator BogalooZijn uit 1967 daterende album ‘Alligator Bogaloo’ met zijn dansbare backbeat muziek past perfect in dit tijdsbeeld. Geopend wordt met het groovy titelnummer met geaccentueerde beat waarin niet alleen Lou’s altsax, maar ook Melvin Lastie’s cornet, de gitaar van de hier nog jonge George Benson, en last but not least het orgel van Lonnie Smith - dat zo’n cruciale rol speelt op deze lp - aan bod komen.
In One Cylinder dicteert Lou samen met drummer Leo Morris de beat. The Thang, waarin jazz en R&B naadloos samenvloeien, is pakkend in zijn eenvoud en in Aw Shucks, het enige door Lonnie Smith geschreven nummer, klinkt de blues van deze organist beduidend rijper dan je op grond van zijn kalenderleeftijd zou mogen verwachten.

In Rev. Moses voegt Lou aan de blues een vleugje gospel toe alvorens hij in I Want A Little Girl bewijst dat zijn alt in een ballad ook warm en geemotioneerd kan klinken. Een voorspelbaar, maar daarom niet minder pakkend tijdsdocument van deze vakman.


EDITORS' CHOICE