In El Rey de la montaña, zoals deze film eigenlijk heet, komt een man op reis duidelijk op de verkeerde plaats terecht, hoe mooi de omgeving ook is. Een spannende, knap gemaakte survival thriller met de kracht en de beperkingen die het genre eigen is. Voor expliciete gruwelijkheden à la Saw hoeft u niet te vrezen, hier wordt vooral geprobeerd u via suggestieve weg bang te maken.

Het begint, zoals dat gaat, onschuldig. Quim, een vermoeid ogende dertiger, is onderweg. Dan moet je ook soms tanken. Hij maakt van de gelegenheid gebruik om een telefoontje te plegen, maar krijgt zijn ex-vriendin niet te pakken. Ondertussen valt zijn oog op een aantrekkelijke jonge vrouw die wat snoep aan het pikken is. De ontmoeting wordt op het toilet kracht bijgezet met een snelle vrijpartij, waarna hij ontdekt dat zijn portemonnee verdwenen is. Achter de vrouw aan komt hij in een natuurgebied terecht, waar hij plots vanuit het niets beschoten wordt. Geraakt in het been overrijdt hij in paniek een in het zwart gehulde schutter. De auto begeeft het, maar hij treft de vrouw uit de toiletten weer, en ze blijkt Bea te heten. Ze ontmoeten twee politiemannen, en met zijn vieren gaan ze terug naar de plek des onheils. Al snel wordt duidelijk dat daar het grote kat en muis spel pas net begonnen is. Dan kent de mens nog maar een doel: overleven.

Bedreigd worden door en strijden tegen een onbekende macht is een thema dat al in veel films als uitgangspunt genomen is. Klassiekers in het genre zijn Deliverence (1972) en Duel, het debuut van Steven Spielberg uit 1971. Ook The Blair Witch Project past goed in dit rijtje. Of dergelijke films werken is sterk afhankelijk van de mate waarin de kijker er toe gebracht wordt zijn verstand op nul kan zetten en mee te gaan in de paniek van de hoofdpersoon. Bij mij lukte dat bij King of the Hill niet heel erg. Personages worden in dit soort films nooit echt uitgewerkt, maar Quim wordt dermate karig neergezet dat het de identificatie in de weg staat. Dat maakt onverschillig. Als Quim uiteindelijk in een kritieke situatie rücksichtslos voor zijn eigen hachje kiest en Bea in de steek laat wordt hij er niet sympathieker op.

In het laatste kwartier van de film is er ineens een omslag in het vertelperspectief. Visueel verandert de film dan in een soort First-person shooter computerspel. Het wekt bijna de suggestie van een vrijblijvende poging tot kritiek op dit type games, maar dat wordt gelukkig niet uitgewerkt.

El Rey de la montaña ziet er schitterend uit, met glossy natuuropnamen van een zeer fotogeniek landschap, en is voorzien van een indrukwekkend geluidsspoor met passende muziek. Heel erg bang werd ik er niet van, en dat was duidelijk wel de bedoeling.


Aanvullende informatie:
El Rey de la montaña, Spanje, 2007
Speelduur: 85 minuten
Regie: Gonzalo López-Gallego
Met: Leonardo Sbaraglia, María Valverde
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DTS 5.1, Spaans gesproken
Label: Lumière 
Distributie: Video/FilmExpress