REVIEW

Siltech Classic

Jan de Jeu | 07 juli 2003 |

Siltech Classic SQ28, LS88 en SPX-30De vele luistersessies

De eerste maal dat ik de Classic bekabeling in mijn systeem introduceer is gedurende de Kerstdagen. Inmiddels zes maanden geleden. De wetenschap, ten eerste, dat de kabels nieuw zijn en, ten tweede, dat ze gefabriceerd zijn door Siltech, maakt dat ik een bepaalde klank verwacht op het moment dat de muziek begint. In deze set verwacht ik openheid, ruimtelijkheid, detaillering, dynamiek en een slanke, strakke bas. Tegelijkertijd houd ik er rekening mee dat een aantal kenmerken mogelijk nog enige tijd nodig zullen hebben om tot volle wasdom te komen. Wanneer de eerste tonen dan daadwerkelijk mijn woonkamer vullen – in dit geval met Holly Cole’s uit 2001 daterende ‘Baby it’s cold outside’, het is tenslotte Kerstmis – word ik aangenaam verrast. Inderdaad is er de verwachte openheid en ruimtelijkheid, de detaillering en de dynamiek. Tegelijkertijd valt me de bas op. Met de Classic interlinks is deze voller dan ik met de G3 interconnects gewend ben te horen. En ook het verlangde hoog is al in verfijnde vorm aanwezig. Zilver / goud interlinks, koud uit de doos ? Ja dus. En de luidsprekerkabels? Daar is het verschil zo mogelijk nog groter. Niet verwonderlijk misschien wanneer u zich bedenkt dat ik de LS88 vergelijk met een Amerikaanse coaxiale koperkabel die ten tijde van de aanschaf een vierde kostte van wat het testmodel op moet brengen. Het grootste verschil zit in de onderste regionen waarin de StraightWire veel minder strak en ook minder gedetailleerd klinkt dan de uit gouden en zilveren edelmetalen getrokken Elstenaren. De Amerikanen moeten ook in het hoog en in het midden erkennen dat zij hun meerdere gevonden hebben. Qua klanksignatuur liggen de SPX-30 netsnoeren en de Audience PowerChords zo dicht bij elkaar dat ik in een dubbelblinde test niet zou kunnen zeggen welke van de twee er op dat moment gebruikt wordt.

Indrukken die bevestigd worden wanneer ik andere opnames draai. Dianne Krall’s ‘Have Yourself A Merry Little Christmas’- het voelt een beetje vreemd aan om daar over te schrijven op een moment dat de temperatuur dicht tegen de 30 graden Celsius aan zit - bevat slechts een beperkt aantal nummers maar wat ontbreekt aan kwantiteit wordt door de kwaliteit ruimschoots gecompenseerd. Tijdens het beluisteren van het titelnummer valt me iets op dat ik bij Holly Cole ook al waarnam; de stilte van de kabel die met name tot uitdrukking komt door de grote mate van microdetaillering en de schone weergave van transients. Wanneer de muziek langzaam wegsterft lijkt de resterende leegte de gedaante van een ‘zwart gat’ in de ruimte aan te nemen. Gedurende de donkere wintermaanden wordt er met name gedraaid met mijn eigen systeem dat op dat moment nog opgebouwd is rond de beide Densens. Wanneer tijdelijk andere componenten, waaronder versterkers, in dat systeem opgenomen worden valt me op dat zowel de sterke als de wat minder sterke kanten die de prestaties van deze gasten kenmerken, door de Classic bekabeling een fractie beter uitgelicht worden dan met de G3 zusterkabels of de tijdelijk in Nederland verblijvende Audience kabels het geval is.

Naarmate de tijd verstrijkt word ik tijdens het draaien van LP’s en CD’s steeds vaker getroffen door de hoeveelheid details die door deze kabels vrijkomen. Mogelijk maakt de lagere noise floor van de Classic kabels dat er, in vergelijking met de situatie waarin gebruik gemaakt wordt van de Siltech ST18 en SQ28 kabels uit de 3e generatie, een toename is aan hoorbare details. Geleidelijk aan krijg ik ook steeds meer bewijs voor mijn aanvankelijke gevoel dat er bij deze twee G3 kabels sprake is van een bepaalde scherpte in het geluid die me pas opvalt nu ze afgezet worden tegen het hier geteste instapmodel van de duurdere serie uit hetzelfde huis. Ook klinkt de installatie een fractie meer laid back wanneer de Classics de plaats innemen van de G3 interlinks.

Siltech Classic SQ28, LS88 en SPX-30Die verschillen worden nog duidelijker wanneer ik mijn eigen monitoren vervang door de wel heel fraaie Master Two luidsprekers. Het is alsof er een loep voor het beeld geschoven wordt die aspecten verder uitvergroot. Met de Audience kabels houdt Lori Spee veilig afstand van de rand van het podium waarop zij zich bevindt. Met de nieuwe kabels uit Elst is het alsof de lucht tussen ons in ijler geworden is en lijkt ze te balanceren op de rand van de orkestbak, reikend naar haar publiek. Helaas ziet ze mij niet zitten op de tweede rij. Ook de met de Concerto’s reeds waargenomen toename in basinformatie komt beter tot uitdrukking via de Master Two luidsprekers. Uiteraard graaft de bas met deze vloerstaanders dieper. De bas in Mark Knopfler’s ‘Coyote’ wordt krachtig, drukvol en fraai doortekend neergezet. Met de beide G3 kabeltjes klinkt het met name slanker. Een dame die niet alleen prachtig zuiver hoog maar ook genotrillingen verwekkend laag kan zingen is de Amerikaanse Rachelle Ferrell. ‘My Funny Valentine’ laat beide uitersten, en alles wat daar qua menselijk stembereik tussenin aangetroffen kan worden, prachtig horen. De magistrale met energie geladen stem staat als een entiteit tussen de luidsprekers. Ieder detail is hoor- om niet te zeggen voelbaar; de ademhaling, de stembuigingen, de mondbewegingen. Openheid, rust… De over de resonerende snaren van de bas glijdende en plukkende vingers, het is er allemaal en de genotrilling verplaatst zich langs mijn ruggengraat neerwaarts. 

Met het introduceren van de beide GamuT’s geven de nieuwe Gelderse kabels onmiddellijk aan wat de verschillen zijn tussen de oude bi-amping combinatie en het nieuwe voor / eind team. Van nu af aan wordt het geluidsbeeld gekenmerkt door een nog verder gaande opschoning resulterend in een toenemende verfijning. De bas is strakker en er is een toename in muzikaliteit. ‘Coastal Ship’ geeft me het gevoel alsof ik naast Kari Bremnes op de brug van het de haven binnenvarende schip sta. Als ik mijn ogen dichtdoe kan ik de zilte zeelucht van de fjord bijna ruiken. Hoewel – snuf, snuf - bij nader inzien is het zeelucht vermengd met parfum. Wanneer ik het goed ruik gebruikt zij dezelfde parfum als mijn naast mij op de bank zittende echtgenote. 

Siltech Classic SQ28, LS88 en SPX-30Het meest opvallend – o.a. prachtig uitkomend in het nummer ‘Honeysuckle Rose’ van Count Basie & Ella Fitzgerald - is echter wel dat het beeld groter wordt dan ik in mijn huiskamer ooit eerder meegemaakt heb. Vooral wanneer de C2R en de D200 onderling single ended met Classic SQ28 verbonden worden en de gebalanceerde ingangen van de eindtrap afgedicht worden met Neutrik connectoren. Zodra deze navelstreng - die beide versterkers in een symbiotische relatie gevangen houdt - vervangen wordt door de gebalanceerde versie neemt enerzijds de hoogte van het geluidsbeeld af terwijl anderzijds de versterkers wat aan snelheid winnen. Dat deze gebalanceerde interlink in de praktijk niet ‘schoner’ klinkt dan de met RCA connectoren afgemonteerde versie – terwijl de eerste in theorie toch minder gevoelig is voor strooivelden – is voor mij opnieuw een teken dat de afscherming van de donkerblauw gejaste luidsprekerkabels, interlinks en netsnoeren op een hoog niveau ligt.


EDITORS' CHOICE