REVIEWAudioQuest

AudioQuest Cheetah

René van Es | 19 januari 2004 | AudioQuest

Jeetje

AudioQuest CheetahEigenlijk staat het vervangen en luisteren naar kabels mij tegen. Een kabel is ondanks alle technologie die er in is gestopt een dood ding met een lage streelfactor. Een versterker of een draaitafel spreekt veel meer tot de verbeelding. Bovendien moeten kabels matchen met de set zegt men. Dat bestrijd ik eigenlijk. Een kabel mag aan de set niets toevoegen en niets afdoen, dan ben je op de juiste weg.

De overige componenten bepalen de klank, de signatuur en de eigenschappen. Een component en zeker een kabel behoort zich net zo neutraal te gedragen als Zwitserland ten tijde van oorlog. Alleen wat minder eigengereid. Let wel, ik beschouw een kabel als een component in een set en niet als een stuk draad dat je maar willekeurig kunt aansluiten. Dus waar ga ik naar luisteren? Naar niets eigenlijk want in de ideale wereld hoor je niets van een kabel. Oh wacht, weet u wat ik straks zal kunnen waarnemen? Muziek en als het goed is louter muziek. Volgt u mij nog?

Uit pure luiheid start ik met “Café Blue” van Patricia Barber. Die zit namelijk nog in de speler. Een tot in den treuren gedraaide cd die ik zelden helemaal uitluister en waar ik normaal stukjes uit pak. Bij het begin van de eerste track ben ik aangenaam verrast door de helderheid van de AudioQuest Cheetah. Hé, hier gebeurt iets. Track na track komt duidelijk naar voren dat de Cheetah een erg transparante kabel is die op een prettige wijze de muziek doorlaat. Een heel mooi en diep stereobeeld komt er rondom de speakers te staan waarbij geen sprake is van een “gat” in het midden.

Op “Romanesque” is de gitaar los van de stem van Barber, voor zover dat mogelijk is met mijn cd speler. De extreem dure Teac die ik ooit in huis had deed dat nog veel beter. Drums, piano, stem en bas zijn losjes, doortekent en vooral helder en transparant. Zonder hard te worden of te gaan sissen. Ik luister de gehele cd uit en ben nog steeds aangenaam verrast. Stacey Kent mag u rekenen tot mijn persoonlijke favorieten. Haar limited edition gold cd “Collection” is en blijft een parel. “They can’t take that away from me” voert me mee in de muziek en doet wat er moet gebeuren, het raakt een gevoelige snaar. Ik vergeet mij te concentreren op de veranderde eigenschappen van de set. Daar ging het toch om? Het juist niet horen van een kabel. AudioQuest zit wat mij betreft op de juiste weg.

Jennifer Warnes heeft ooit het fabuleuze werk “Famous blue raincoat” afgeleverd dat een standaard genoemd kan worden als afluisterwerkje. Zonder een goede opstelling en zonder voortreffelijke componenten is het een eenvoudige cd. Maar speel hem op een top installatie en dan blijkt dat er een enorme subtiliteit in de muziek te vinden is. Eerder verborgen geluidjes maken de invulling van de muziek tot een waar meesterwerk. Een treffende sfeer en langdurig pakkend. Met de Cheetah is het bij vlagen te helder en krijgt Warnes een wat slissende stem. Iets te harde “s”-klanken waar menig muziekliefhebber over kan vallen. Liefhebbers die overigens eens naar een koor zouden moeten luisteren om te beseffen dat de “s” thuis hoort in het totaalbeeld. Het is mijns inziens verkeerd om de Cheetah aan te vallen op deze eigenschap. Het is eerder een gevolg van de opname.

Hoe zeer de opname van invloed is komt overduidelijk naar voren op “Misty” van het Tsuyoshi Yamamoto Trio. De microfoons zijn vrijwel in de piano geplaatst en de toetsaanslagen zijn keihard. De dynamiek spuit de kamer in en her en der moet het volume iets terug om de buren niet stijf van schrik neer te zetten. Vergelijk ik de cd met de LP versie dan komen die twee qua eigenschappen behoorlijk dicht bij elkaar. De LP draait in dit geval op een Nottingham Analogue met een Graaf phonotrap. Details hoor ik volop en wat mij eerder al beviel bij Barber, de helderheid en de transparantie, is aangevuld met dynamiek en snelheid. Geen sluier gordijn en weinig te wensen over. Klachten? Niet echt of het zou moeten zijn dat de kabel bij vlagen iets te hard is en te veel laat horen. Mijn standaard kabel gaat wat lieflijker om met de aangeboden muziek wat een ander beeld schept. Niet zozeer minder of beter, gewoon anders. Toch een smaak kwestie welke kabel uiteindelijk de voorkeur heeft.

MERK

EDITORS' CHOICE