REVIEW

De Keuze van Kroese: review The Bony King of Nowhere, Everybody Knows (cd)

Menno Bonnema | 22 maart 2024

Uitgerekend in het weekend dat The Smile optreedt in de AFAS in Amsterdam en je jezelf zit af te vragen waarom je daar weer te laat kaartjes voor hebt proberen te bestellen (het was weer eens meer dan uitverkocht), valt er een pakketje met een album op de deurmat dat ervoor zorgt dat dit gemis een stuk minder wordt. Dat pakketje: het nieuwe album van The Bony King of Nowhere, getiteld Everybody Knows.

De Keuze van Kroese is een (semi-)wekelijkse rubriek van Menno Bonnema. Op vrijdag bespreken we een nieuw muziekalbum (lp, cd of bluray audio) dat ons getipt is door (online) platenzaak Kroese – kroese-online.nl.

Everybody Knows?

Welnu, ik wist het kennelijk nog niet. Niet van dit nieuwe album, niet veel van de artiest The Bony King of Nowhere, en al helemaal nog niet van hoe goed het nieuwe album “Everybody Knows" wel niet is. Maar ter gerustelling van mij zelf: ik weet zeker dat met mij velen dat nog niet weten. Zie hier mijn roeping voor deze review…

Wie is dat eigenlijk en waar komt hij vandaan, The Bony King of Nowhere? Ergens had ik al eens van ‘m gehoord, maar was-ie weer een beetje weggezakt. The Bony King of Nowhere is de artiestennaam van Bram Vanparys en deze bonige koning komt dan weer niet uit Frankrijk, maar uit België, om precies te zijn uit Gent. Zijn vorige album ‘Silent Days’ dateert al weer uit 2019, dus ik vergeef het mezelf dat ik die plaat alweer een beetje vergeten was. Mooi was die overigens al wel, echt zo’n album van een artiest die je het best in het vakje ‘in de gaten houden’ dient te stoppen. Luister naar het titelnummer ‘Silent Days’ en je weet wat ik bedoel.

Met de komst van ‘Everybody Knows’ verbreekt de Gentenaar dus een vijf jaar lange stilte. In die tijd is de muzikant op zoek gegaan naar nieuwe wegen, zoals hij in interviews aangeeft. Uitgangspunt bij het maken van een nieuwe album moet daarbij volgens Vanparys altijd zijn om niet in herhaling van het vorige album te vervallen, vrij naar zijn grote voorbeeld Nick Cave. Dat het zo lang duurde voordat er een nieuwe productie kwam lag volgens de artiest deels aan zijn voortdurende hunkering naar het streven naar perfectie. Ondertussen is de muzikant erachter gekomen dat dat streven het proces van componeren ook danig in de weg kan zitten. En bovendien, zo zegt hij, een perfecte plaat kan onnoemelijk saai zijn.

Radiohead is dood, lang leve de nieuwe koning!

Het album ‘Everybody Knows’ is het tegenovergestelde van saai, de in totaal elf songs vormen een heerlijk muzikale reis door het landschap van een koning die overal en nergens kan zijn. Openingsnummer ‘Are You Still Alive’ doet gelijk de alarmbel afgaan die mij moet waarschuwen bij onverwacht goede muziek;  Radiohead is dood, leve de nieuwe koning! En ja, die heet hier dus niet The Smile, maar blijkt haar ziel gevestigd te hebben in The Bony King of Nowhere…

Oke, de naam is genoemd: Radiohead. Normaal zit ik niet te wachten op copycats, het copy is immers vaak toch minder dan het origineel. Maar dit…dit is echt niet te versmaden. Al langere tijd geldt Radiohead als de nieuwe standaard bij een grote groep muziekliefhebbers. OK Computer, In Rainbows of A Moon Shaped Pool, dat zijn de hooggelegen latten waar tegenwoordig overheen gesprongen dient te worden. Doe je dat niet, blijf er dan liever ver van weg. Gelukkig heeft Vanparys zich niks van deze heersende opvattingen aangetrokken– of zou dat juist de reden zijn van de lange stilte tussen het vorige album en ‘Everybody Knows’? Was dat streven naar perfectie gelinkt aan die hoge Radiohead-standaard? Het zou mij niet verbazen. Prijsnummer ‘All It Takes’ vertelt het wellicht. Na het stemmige orkestrale begin lijkt Vanparys zijn zielenroerselen bloot te leggen: ‘Yes it's true, it frightens me…nothing is ever good enough…all I wanna do, is do it right this time...’

De band waarvan Vanparys gedurende anderhalf jaar gebruik maakte in studio La Patrie van producer Koen Gisen, bestaat uit gitarist Vitja Pauwels, pianist Hendrik Lasure, drummer Simon Segers en bassist Jasper Hautekiet. Zij zorgen voor een heerlijk smaakvolle omlijsting van elk nummer. Dan weer door vol op het orgel te gaan, dan weer door heerlijk vertragend halverwege een nummer te werk te gaan. Ja natuurlijk, precies zoals de muziek van Radiohead te typeren valt. Voeg daarbij de zangstem van Vanparys, die Thom Yorke af en toe griezelig benadert, en je weet waar je uitkomt. Persoonlijk vind ik de stem van Vanparys overigens aangenamer om naar te luisteren.

In afsluiter ‘Perfect Sense’ schiet me plotseling een andere, Belgische referentie binnen: die van Joost Zweegers (Novastar), nog zo’n fijne liedjessmid. Wat zit er toch in dat Vlaamse drinkwater dat zoveel prachtige muziek oplevert? Ondertussen ben ik al helemaal vergeten bij welke band ik dit weekend had willen zijn. Leve de nieuwe koning! Zo, nou weet iedereen het.

Muziek: 8,5
Klank: 8
Label: Unday Records
Speelduur: 4 min.49 sec.
Te bestellen bij Kroese Online


EDITORS' CHOICE