REVIEW

De Keuze van Kroese: review Phosphorescent, Revelator

Menno Bonnema | 11 april 2024

Zes jaar na het album C'est La Vie verschijnt opvolger Revelator van Phosphorescent. Phosphorescent is de artiestennaam van de Amerikaanse singer-songwriter Matthew Houck. Houck gaat vrolijk – nou ja, vrolijk – door waar hij op zijn laatste album mee eindigde: het maken van prachtige alt-country muziek.

De Keuze van Kroese is een (semi-)wekelijkse rubriek van Menno Bonnema. Op vrijdag bespreken we een nieuw muziekalbum (lp, cd of bluray audio) dat ons getipt is door (online) platenzaak Kroese – kroese-online.nl.

Phosphorescent – Revelator

Als er zo'n lange tijd zit tussen twee albums, dan wil dat nog wel eens wijzen op een writer’s block bij de betreffende muzikant. Het kan ook zijn dat de artiest ondertussen – eventjes – met hele andere dingen bezig is geweest; een nieuw huis bouwen, een gezin stichten of zorgen voor een ziek familielid, ik noem maar wat. Uit vrij recente interviews met Houck lijkt het toch een soort writer’s block, waarbij hij niet zo goed wist hoe hij verder moest. Pas bij het schrijven van het openingsnummer ‘Revelator’ kwam het creatieve componeerproces weer op gang en wist Houck ook meteen welke kant het op zou gaan met dit nieuwe album. Het nummer ‘Revelator’ werkte dus inderdaad als een openbaring. Zelf omschrijft Houck het als zijn beste nummer dat-ie schreef, maar dat moet misschien eerder gezien worden als dat hij met dit nummer verlost werd van allerlei blokkades. Wellicht van een zekere neerslachtigheid, getuige de openingsteksten: ‘I got tired of sadness. I got tired of all the madness. I got tired of being a badass all the time.’

Nu was de muziek van Prosphorescent toch al nooit die van de allervrolijkste noot, zeg maar. En daar drukt de altijd ietwat weemoedige stem van Houck zeker een stempel op. Het eerste album van Phosphorescent verscheen ruim twintig jaar geleden, ‘A Hundred Times or More’. Daarna begon de gestage opmars van de man die vrij consequent opereerde in de vijver van indie-folk, folk-rock, alt-country of – zo je wil – americana.

Het album ‘Pride’ wist de aandacht en waardering van het gerenommeerde indie-magazine Pitchfork te krijgen. En het in 2013 verschenen zesde studioalbum Muchacho wordt gezien als het magnum opus van Houck. Op deze plaat staan dan ook de relatieve hit Song for Zula, een heerlijk hypnotiserend nummer dat me qua sfeer sterk doet denken aan Daniel Lanois’ ‘The Maker’.

Als de critici eenmaal jouw magnum opus hebben benoemd, valt er dan nog wel wat te halen?  Natuurlijk wel, je hebt nu eenmaal een trouwe groep volgers opgebouwd. Die zullen wellicht vaak inbrengen dat dat ene album uit 2013 toch beter was, of dat je nieuwe album maar weinig nieuws meer toevoegt. Misschien is dat waar, maar Houck kiest op Revelator duidelijk voor verdieping en zoekt het in het meer subtiele dingen, waarbij de muzikale omlijsting van de nummers telkens uiterst smaakvol te noemen is. Daar zorgen een scala aan ervaren muzikanten als bijvoorbeeld Jack Lawrence van The Raconteurs en Jim White van de Dirty Three wel voor. Liefhebbers van de pedal steel guitar kunnen sowieso hun hart ophalen.

Luister naar ‘Wide As Heaven’, wat mij betreft het echt beste nummer dat Houck tot nu toe schreef. Is het een gospelnummer of doet de muzikant hier aan zijn diepste soul searching? Hoewel de muziek magistraal en pastoraal klinkt, laten Houcks teksten duidelijk zijn zware gemoedstoestand zien. ‘Time is a raven with a beak of blood’. En in het refrein: ‘Why does heaven make me feel sad.’

Nu hij geen bad ass meer wil of mag zijn, van wie dan ook, weet hij zich met de nieuwe toestand ook niet goed raad, zo lijkt. Ook bij dit nummer kom ik qua sfeer weer uit bij de Canadese Daniel Lanois.

Op de tweede helft van het album gaat het tempo nog wat verder omlaag en lijkt Houck een zekere berusting te vinden. Gelukkig brengt ‘A Poem on the Men’s Room Wall’ met humor ook nog enige luchtigheid naar voren. ‘Fear is the mind killer. Beer is the fear killer. This beer is killer. Phyllis Diller is a cock thriller, oh, yeah’. Daarna sluit ‘Get It Right’ het album bijzonder fraai af. Een aanrader.

Muziek: 8
Klank: 7,5
Label: Verve Records
Speelduur: 45 min.38 sec.
Te bestellen bij Kroese Online


EDITORS' CHOICE