Voorbereiding op het luisteren
Omdat ik ervan uit ging dat het hoorbare verschil slechts met lange luistersessies (en dat waren het wel) en met veel concentratie waarneembaar zou zijn, besloot ik te beginnen met alledrie de componenten tegelijk. Mocht ik dan genoeg verschil horen dan kon ik altijd nog de invloed van de afzonderlijke componenten beluisteren. De fabrikant waarschuwt ervoor dat verschillen pas het duidelijkst hoorbaar zijn als de componenten voor een bepaalde tijd (ongeveer 15 tot 30 minuten) aangesloten blijven op de apparatuur. Daarom besloot ik meerdere malen eerst onder oude omstandigheden naar een bepaald muziekstuk te luisteren totdat ik dat goed kende. Dat verschillen niet meteen na omschakelen te horen zouden zijn, is volgens de fabrikant te wijten aan memorie-effecten in de hifi-apparatuur, de nawerking van een onzuivere of zuivere voeding.
De eerste luisterervaring
Als eerste muziekstuk koos ik voor “This must be love”, van de CD "Steppin" uitgevoerd door Christy Baron en geproduceerd door David Chesky. Nadat ik met tussenpozen er steeds naar geluisterd had, werd het tijd om alle AudiOplan componenten aan te sluiten en na ruim 20 minuten nog eens hetzelfde muziekstuk op te zetten. Meteen kon ik verschil waarnemen en wel twee belangrijke verschillen: Ten eerste kon ik Christy Barons stem opeens beter lokaliseren. Het was makkelijker om het directe geluid van de galm te onderscheiden. Ten tweede was de hogetonen weergave beter. Wat me nu pas opviel, was dat de hoge tonen eerder altijd wat dichtslibten, wat nu goeddeels verdwenen was. Door de combinatie van deze verschillen kwam de stem duidelijker los en werd niet meer omgeven door een waas die vooral door het hoog werd veroorzaakt.
Verdere luisterervaringen
Ik besloot nog een Chesky-opname te beluisteren, en wel van de zangeres Ana Caram met het nummer “Inútil Paisagem” van haar CD “Blue Bossa”. De betere weergave die ik met de AudiOplan`s waarnam beperkte zich vooral tot de hoge tonen: deze werden minder scherp; de klank in totaal aangenamer. “That I Would Be Good”, op de MTV Unplugged CD van Alanis Morissette gaf een nauwkeuriger hoorbare galm. Ik had de mate van het slisgeluid en het wat vervormde hoog altijd aan de opname toegeschreven. Wat mij wederom verbaasde, was dat het slissen van haar stem minder werd en dat de hoge tonen minder overstuurd raakten. Nadat ik het nummer “King Of Pain” een aantal malen had beluisterd, schakelde ik weer naar de uitgangssituatie, dus zonder de drie AudiOplan-componenten. Het totaalbeeld werd rommeliger, het laag misschien iets onnauwkeuriger maar wel warmer. Op een andere dag besloot ik die volgorde ook voor het eerder beluisterde nummer “This must be love” aan te houden. Eerst met tussenpozen geluisterd terwijl de AudiOplan`s aangesloten waren. Na het afkoppelen wachtte ik 15 minuten en luisterde nog eens. De stem werd een beetje scherper in het hoog en een beetje minder duidelijk. Verder bleef het geluidskarakter hetzelfde. In totaal 25 minuten later bleef dit beeld ongeveer gelijk, behalve dat de hoge tonen meer vervormden, wat vermoeiender overkwam bij het luisteren. Op weer op een andere dag luisterde ik voor de verandering naar het nummer “Mercy Street” van Christy Baron. Steeds kon ik feilloos het verschil horen met en zonder de AudiOplan`s, ook zonder wachttijd na het omschakelen. Vooral bij dit nummer viel mij op dat de hoge tonen veel stabieler en minder overstuurd werden als ik de AudiOplan’s had aangesloten.
