Na het uitvoeren van de setup, welke met de handleiding binnen bereik snel en makkelijk gaat, kan er eindelijk een film bekeken worden. Het is inmiddels genoegzaam bekend dat Blu-Ray spelers er langer over doen om op te starten dan dvd-spelers, om over het verschil met dedicated cd-spelers maar te zwijgen. Deze Sony vormt hierop geen uitzondering. Bij het in- en uitschakelen en openen en sluiten van de lade heb je soms zelfs het idee dat de speler totaal niet reageert en heb je de neiging de knop nogmaals in te drukken. Resultaat is dan een speler die in- en gelijk weer uitschakelt of een lade die opent en voor dat je de disc kunt plaatsen weer sluit. Hinderlijk, maar het went snel.
Wat me meevalt, is de tijd die in beslag genomen wordt om een disc op te starten, want die is nauwelijks langer dan een normale dvd. Ik start met de animatiefilm Baas In Eigen Bos in het engels bekend als Open Season. Naast de goede beeldkwaliteit (ik heb de normale DVD versie in huis en die ziet er al prima uit) kent deze film een vermakelijk verhaal. De Sony BDP-S300 staat zo ingesteld dat het maximaal haalbare signaal naar het scherm gestuurd wordt. In mijn situatie is dat 1080i, omdat de gebruikte Panasonic plasma “slechts” HD-ready is en niet Full-HD.
Ondanks dat is er direct verschil te constateren ten opzichte van een normale DVD met dito speler. Het geheel oogt veel rustiger en meer 3D, een moeilijk te omschrijven gevoel. Het komt in de buurt van het verschil tussen digitale (cd) en analoge (vinyl) weergave van muziek. In de scène waarin de beer, hoofdpersoon in de film, achter in de laadbak van een pick-up truck rondgereden wordt, zie ik elk haartje van de vacht individueel bewegen. Dusdanig dat het bijna levensecht wordt. Opvallend is dat de kleding die door de diverse personages gedragen wordt glans en structuur krijgt, zoals de bodywarmer van de slechterik en het jack van de agent. Het is nu echt een lederen jack geworden.
Mooi is de doortekening en de detaillering in de scène waarin de beer met een helikopter teruggebracht wordt naar de wildernis. De haartjes van de vacht steken messcherp af tegen de achtergrond met een ondergaande zon. Het grasland waarin hij gelegd wordt bestaat uit losse sprietjes in plaats van een egaal groen vlak. De kleuren ogen zeer natuurlijk en levensecht. Niet alleen het beeld is van grote klasse, ook het geluid is uitstekend te noemen. Waarbij het opvallend is dat bij het beluisteren van de Nederlandstalige soundtrack de verstaanbaarheid van het centerkanaal veel beter is dan bij de dvd versie.
Een veelbelovende start, snel over naar een splinternieuwe feature film waarvan ik een goede beeldkwaliteit mag verwachten. The Brave One, met in de hoofdrol Jodie Foster, is een beklemmende film met als onderwerp het thema wraak. Jodie speelt in deze film een radio dj die door een extreme gebeurtenis in haar leven verandert. Van een vrolijk levenslustig mens in een in zichzelf gekeerde zielige vrouw met maar één doel: WRAAK. Door de vaak bijna extreme close up’s maak je die verandering als kijker intens mee. De kwaliteit van het beeld is in deze scènes perfect. Een shot waarbij slechts een deel van haar gezicht te zien is, voor een microfoon in de radiostudio, laat enorm veel details zien in de huid en haren. Het gaas van de microfoon is volledig doortekend en het beeld loopt helemaal niet dicht.
Scènes waarin ze door de verlaten donkere straten van de nachtelijke stad dwaalt zien er grandioos uit. Er is veel detail in de schaduwpartijen, wat de beleving van de film extra groot maakt. Het geluid is opnieuw van uitstekende kwaliteit met heldere dialogen en precies de juiste surroundambiance. Dynamiek is goed, het afschieten van een pistool op korte afstand in een lege metrocabine is overtuigend genoeg om het nooit aan den lijve te willen meemaken.
Van Warner Home Video heb ik de spektakelfilm 300 gekregen. Deze film zou ik normaal gesproken niet snel aan mijn collectie toevoegen omdat het genre me niet aanspreekt. Wel lijkt deze film voor Blu-Ray gemaakt te zijn. Bijna alle scènes spelen zich af in schemer of duisternis, het gebruik van kleuren is minimaal. Slechts de kleur rood en huidskleur zijn prominent aanwezig. Die kleuren steken goed af tegen de vele zwart en grijstinten die de rest van het beeld vullen. Samen met de overweldigende muur van geluid ontvouwt zich een ware veldslag in de huiskamer, die me pas loslaat wanneer de aftiteling in beeld komt.
Om een direct vergelijk tussen Blu-Ray en DVD te kunnen maken gebruik ik de film Black Hawk Down. De Sony BDP-S300 krijgt de Blu-Ray disc in de lade en de DVD versie wordt afgespeeld via een NAD T535, waarvan de brutoprijs iets hoger ligt. Door het verschil in indeling van de scènes tussen beide dragers is het even zoeken alvorens beide versies min of meer gelijk lopen. Door te switchen tussen beide spelers gedurende het afspelen is een redelijk a/b vergelijk te realiseren. Waar Blu-Ray het van de DVD wint is bijvoorbeeld in een meer 3D plaatje, er is meer diepte in het beeld. Ook zijn onder andere de gezichten van de soldaten in de schaduwpartijen, veroorzaakt door de helmen die ze dragen, meer doortekend.
De detaillering is beter. Dat is te zien aan onder andere het dashboard van een Hummer, een ketting die een soldaat draagt waarvan de schakeltjes met Blu-Ray individueel te zien (met DVD meer één vlak). Een close up van een gebit laat met Blu-Ray alle tanden en oneffenheden zien, waar DVD meer een aaneengesloten geheel is. Naast het betere beeld scoort Blu-Ray op het gebied van geluidsweergave weer een puntje extra. Alles klinkt net iets losser, makkelijker en meer open.
