Het startscherm wat op de plasmatelevisie verschijnt wanneer de speler opgestart wordt laat duidelijk zien voor welke optie gekozen kan worden. Handig is daarbij dat bijvoorbeeld de icoon “movie” niet geselecteerd kan worden wanneer er geen schijfje geplaatst is in de lade. De tray waarop het schijfje geplaatst wordt is afgedekt met een deksel die met behoorlijk lawaai opent en sluit, een onderdeel waarop NAD bezuinigd heeft ten faveure van andere (zwaarwegender) zaken. Positief is de snelheid waarmee de speler opstart. De normaal gebruikte Panasonic DMP-BD30 speler moet een stuk langer nadenken alvorens die bereid is een cd, dvd of Blu Ray te slikken. Het is lastig kiezen, maar de nieuwsgierigheid naar vooral de geluidskwaliteit van de analoge uitgangen doet me besluiten te beginnen met het bekijken/beluisteren van Blu-Ray schijfjes.
De Storm is een nieuwe Nederlandse film die verhaalt over de watersnood ramp in 1953. De openingsscène laat een nachtelijke woeste zee zien. Het beeld is diepzwart maar laat wel een goede doortekening zien, het wordt geen grote zwarte vlek. De witte schuimkoppen op de golven zijn scherp afgetekend ten opzichte van het zwart. Spectaculaire bonus is het uiterst transparante geluid van de DTS HD Master Audio soundtrack. De interne decoders van de T577 kwijten zich uitstekend van hun taak. De verstaanbaarheid van de stemmen blijft ook in het geweld van de woedende storm prima overeind. Het beeld is fraai en het wat matte grauwe kleurgebruik in de daglicht scènes versterkt de troosteloosheid en verslagenheid van het overspoelde Zeeland.
Deerhunter is een klassieker die qua verhaal de tand des tijd prima kan doorstaan. Sommige scènes zijn een stuk langer dan heden ten dage te doen gebruikelijk, maar zorgen er wel voor dat de diverse karakters optimaal uitgelicht worden. Het voor Blu-Ray opgepoetste beeld ziet er perfect uit met veel details, prachtige veelkleurige landschappen en fraaie huidtonen. De speler laat zonder omhaal horen dat de 5.1 soundtrack ietwat gedateerd is, het klinkt allemaal wat minder dynamisch en vloeiend. Je luistert bijna naar vijf individuele speakers in plaats van omringd te zijn door geluid. De tand des tijd slaat nog harder toe bij The Graduate welke voorzien is van een stereo soundtrack, wat op zich niets over de kwaliteit zegt. Ook hier is het beeld zeer goed te noemen met prachtige kleuren en verrassend veel details. Het geluid klinkt geknepen en de fantastische muziek van Simon en Garfunkel kent nauwelijks dynamiek en blijft wat op de achtergrond. De T577 verdoezelt dit niet maar laat het pijnlijk precies horen.
Muziek via de T577 klinkt zeker niet slecht en zal voor de gemiddelde gebruiker prima voldoen. Deze NAD kent geen specifieke plus of min punten wanneer het op muziek aan komt. Het klankbeeld is evenwichtig met een rustige hoogweergave zonder scherpte. De laagweergave is wat slanker dan wanneer ik dezelfde muziek beluister via mijn vM SA230 SACD-speler die als referentie dient. Niet direct een nadeel wanneer je bedenkt dat veel hedendaagse albums bewust voorzien worden van een boost in het laag. Voorbeeld is het laatste album van de Canadese zanger Michael Bublé Crazy Love. Natuurlijk laat de NAD T577 punten liggen ten opzichte van de bijna 2,5 maal duurdere vM speler op het gebied van detaillering, afbeelding en ruimtelijkheid, maar zwaar aangezet laag in een opname klinkt op de T577 net iets aangenamer. Het karakter van de speler is rustig en smooth wat ook langer luisteren naar muziek tot een prettige bezigheid maakt.
