Geluidskwaliteit
Theater Grand II
Er werd geluisterd met MartinLogan speakers en Sony DVP-S7700 DVD-speler. Mijn Lexicon DC-1 v4.0 surround voorversterker en Parasound versterking diende als referentie. Alle speakers werden ingesteld als small met een crossover van 80 Hz en werden afgesteld met een analoge geluidsdrukmeter en de AVIA calibratie DVD.
Na een lange inspeelperiode van ongeveer een week werd begonnen met het serieus beluisteren van de Theater Grand II voorversterker en wel eerst met muziek. Mijn DVD-speler deed dienst als loopwerk via zijn coaxiale uitgang. Analoog aansluiten van een CD-speler om een beter geluid te krijgen heeft weinig zin, aangezien alle analoge ingangen van de Theater Grand II worden gedigitaliseerd, wat een duidelijke verslechtering oplevert t.o.v. direct digitaal aansluiten.
Het titelnummer van de CD The Healer van John Lee Hooker laat een aanstekelijk en behoorlijk "upfront" geluid horen met een brede, maar iets te grote afbeelding. De klankkleuren zijn natuurlijk en vol en het beeld staat heel tastbaar voor de luisteraar. Ik mis echter wat diepte in het geluidsbeeld. De eerste track van de CD Ophelia van Natalie Merchant laat veel kracht en controle horen. Er is wederom sprake van een zeer breed, maar niet heel diep beeld, dat zich meer vóór dan achter de speakers bevindt. Het klinkt allemaal wel heel natuurlijk en plastisch, wat vooral te merken is aan akoestische instrumenten als gitaar en piano. Integratie tussen de sub en de ander speakers is beter dan gebruikelijk, hetgeen duidt op goede en transparante crossover filters. Hier ook weer een klein gemis aan het laatste beetje detaillering, maar individuele instrumenten zijn goed van elkaar te onderscheiden. Het belangrijkste is dat je vrij snel vergeet naar een apparaat te luisteren, maar gewoon de muziek hoort. 
Verder met wat dynamisch materiaal. De focus op de CD Leftism van Leftfield is zo goed, dat ik naar mijn center speaker moet lopen om te horen of deze niet stiekum meedoet. Na deze ervaring viel mij iedere keer steeds meer op hoe goed deze voorversterker focusseert. Dit duidt op een technisch goede match van beide frontkanalen. Lateralus van Tool wordt de voorversterker net iets teveel: het geheel klinkt wat rommelig bij harde passages, maar gaat beter klinken bij de meer rustige passages. In het andere uiterste wordt muziek van bijvoorbeeld Enya en Andreas Vollenweider iets te stroperig weergegeven en wordt de laatste transparantie gemist. Toch zijn er veel details hoorbaar en is een volgende forte van de voorversterker te beluisteren: zijn enorm ruimtelijke beeld. Deze strekt zich uit tot ver buiten de speakers en lijkt de luisteraar te omringen.
Tot slot geeft de CD Strange Little Girls van Tori Amos een holografisch beeld te horen, waarbij de speakers compleet verdwijnen en Tori bijna is aan te raken. Een weergave die gewoonweg boeit.
Met de DVD-speler aangesloten op een van de S-Video ingangen van de voorversterker is te zien dat deze het video signaal zeer goed doorgeeft. Als eerste is Björk aan de beurt met de DVD Live at Shephards Bush Empire. De PCM stereo track is zeer mooi op deze DVD en klinkt via de Sunfire erg spectaculair: de sfeer van het live optreden wordt compleet neergezet in de huiskamer. Het geluid bevindt zich als een wolk om de luisteraar heen en ik zing en beweeg als vanzelf mee.
Bij het bekijken van Toy Story II valt de filmmuziek meer op dan gebruikelijk en effecten worden krachtig neergezet. In de prachtige soundtrack van The Score is een goede verstaanbaarheid van stemmen te horen en is het geluid zeer ruimtelijk en plastisch. De speakers verdwijnen redelijk makkelijk in het geluidsbeeld. Het 7-AXIS systeem geeft een daadwerkelijke verbetering, die voornamelijk is te horen in een meer naadloze overgang van fronts naar surrounds. De eerste 3 chapters van The Bone Collector in DTS nagelen mij aan de bank door de meeslepende muziek en schier grenzeloze snelheid en dynamiek. Het geluid is niet slank, maar juist zeer "tastbaar". De voorversterker legt meer de nadruk op klankkleur en dynamiek dan subtiliteit en neutraliteit. Het totaal is echter zeer indrukwekkend en gevoelsgeladen. Dit is typerend voor de meeste Amerikaanse apparatuur. 
Scènes 10-13 van The Haunting in DTS klinken niet zo holografisch of luchtig als mogelijk is in Surround EX of Logic-7, maar wat opvalt zijn de klankechtheid en de grote hoeveelheid weergegeven details in het centerkanaal. Er is een extreme basdynamiek hoorbaar. In plaats van alleen diepe klappen in scene 10 is er ook een zekere agressie hoorbaar in het gebonk op de deuren, wat de scène extra spannend maakt. Ondanks het ontbreken van Re-Eq (een functie die de frontkanalen in het hoog "temt") is het geluid nooit scherp. Unplugged van The Corrs heeft een zeer mooie 5.1 soundtrack en de Sunfire weet hier prima mee om te gaan. Er zijn zeer muzikale baslijntjes te horen en er is wederom veel kracht te horen in het geluid. De voorversterker kan af en toe echter iets te enthousiast zijn waardoor bij drukke passages de muziek wat onoverzichtelijk wordt. De integratie tussen de sub en de andere speakers is wederom zeer goed.
Als laatste werd ook de 5.1-ingang op de proef gesteld (met een SACD speler in bruikleen): deze bleek zeer transparant. De kwaliteit van DVD-Audio en/of SACD bronnen zal absoluut behouden blijven.
Al met al een goed resultaat van deze vol, direct en ruimtelijk klinkende voorversterker, die echter een laatste sprank doorzichtigheid en overzicht in drukke passages mist. Echt neutraal is de Theater Grand II niet, maar door zijn muzikaliteit blijft de weergave wel boeien.
